Just Dance

Zuchtend liep ze achter hem aan. Ja hoor meneer had weer eens honger. Toen Stefano dan ook een slachtoffer had gevonden bleef ze staan en keek om haar heen. Ze hield er niet echt van om er bij te staan kijken als iemand zijn of haar behoefte vulde, natuurlijk wel als ze mee dronk. Dat was gewoon een stuk leuker dan even toe kijken bij een ander. Ze had het vaak met Stefano gedaan. Het verbaasde haar dat hij dat toe stond. Hij wou namelijk niks van haar hebben, oké dat was een onzin maar op seksueel gebied was het wel zo. En elke keer wanneer hij haar af wees voelde ze zich onzeker. Ze zou wel niet mooi genoeg voor hem zijn. Cher keek kort naar haar schoenen en leunde tegen de muur aan. Toen ze op keek liet ze haar blik over de omgeving gaan en bekeek een stelletje dat nog al druk aan de klets was. Ze streek haar haren achter haar oor en het duurde niet lang voor ze letterlijk alles hoorde. Vervolgens sloot ze haar ogen zodat ze alleen het koppel nog zou horen. Het duurde dan ook niet lang voor ze het gesprek op ving. "Hoe kun je naar haar kijken." hoorde ze het meisje zeggen. Dus meneer keek graag naar andere meiden. Het duurde ook niet lang voordat het gesprek onderwerp persoonlijker werd. Een grijns verscheen rond haar lippen toen de jongen beweerde niet vreemd te zijn gegaan. Maar aan zijn hart slag te horen loog hij. Kort aarzelde liep ze op het stel af. "Hey lieverd," sprak ze zacht tegen de jongen waarna ze haar lippen op zijn lippen drukte. Voor ze het wist schreeuwde het meisje dat het uit was en liep ze weg. Cher keek haar naar waarna ze al snel de jongen haar arm voelde pakken. "Wie denk je wel niet dat je bent, trut." Verbaast keek ze hem aan. "Cher en jij?" Voor ze het wist pakte de jongen haar steviger vast. Op een menselijke snelheid wist ze zich los te krijgen en gaf hem een knietje. Waarna ze zich om draaide en de kant weer op liep waar ze vandaan kwam. Kort schudde ze met haar hoofd en alle geluiden waren weer weg. Het had haar veel moeite gekost omdat onder de knie te krijgen. Je werd namelijk gek als je elke hartslag hoorde, of elke telefoon die af ging. Eenmaal weer op haar plek bekeek ze haar nagels en wachtte tot dat Stefano eindelijk klaar was. Toen ze zijn bekende geur dan ook rook keek ze met een klein glimlachje op. In haar ogen stond een glinstering die haar verraadde dat ze iets had gedaan. En hem kenende wist hij het meteen. Uiteindelijk liep ze hem tegemoet en voor ze het wist had ze zijn arm om haar heen. "Je doet het ook niet goed." Ze zei het al zo vaak tegen hem, maar meneer wou er niet naar luisteren. Cher legde een arm om zijn middel en keek op naar hem. Uiteindelijk bekeek ze haar zelf in het jurkje dat ze aan had. Vervolgens liet ze haar blik over andere meiden gaan. Het enigste wat ze haatte aan dit leven was dat ze niet meer aan kon komen. Er waren wel eens een paar meiden die zeiden dat ze vast en zeker haar vinger in haar keel stak maar dat was dus totaal niet waar. Ze haatte het zelfs om over te geven, laat staan dat ze het zelf veroorzaakte. "Welke club gaan we vanavond onveilig maken?" Aarzelend keek ze om haar heen, waarna ze hem mee trok naar een rij. Ze was te jong om er naar binnen te gaan, maar raar genoeg lieten ze haar altijd binnen. Ze ging wat dichter tegen hem aan staan en zag nog wat bloed op zijn kin die ze snel weg veegde om het vervolgens van haar vinger af te likken. "Getver drugs." sprak ze zacht.

Ze grinnikte zacht toen hij er over begon. "Dus wat is het nu weer? Een liefdes leven verpest van een stelletje of heb je er een paar bang gemaakt omdat ze in de weg stonden?" Ze schudde onschuldig haar hoofd. "Nee hoor ik heb iemand gered, een soort van." Ze keek naar zijn glimlach en beet kort op haar lip. Ze was hem echt dankbaar dat hij het gedaan had. Ze was er nooit op gekomen om te vluchten, om een nieuw leven te beginnen. Maar dankzij hem was het haar gelukt. "Ze hadden een soort ruzie en toen vroeg het meisje of hij vreemd ging en hij loog, dus ik dacht laat ik haar maar even helpen." Cher was trouwens best trots op wat ze gedaan had. Zo kon het meisje verder leven en de jongen had geen vriendin meer dus hoefde hij ook niet te liegen of wat anders. Cher rolde met haar ogen toen hij haar mevrouw noemde. Die vent was gek ze was nog maar 17. Ze voelde een paar blikken in haar rug branden toen Stefano zijn arm om haar middel sloeg. Ze keek om en zag een paar meiden jaloers naar hen kijken. Ze moesten eens weten hoe het echt zat tussen hen. Cher bekeek Stefano weer en moest toe geven dat ze het helemaal niet erg zou vinden als ze een relatie zouden hebben. Maar dan zou er toch niks gebeuren. Als hij haar nu al af wees dan werd het nog wat als ze wel een relatie hadden. Dan bleef het waarschijnlijk enkel bij handjes vast houden en kusjes op de wang. En dat wou ze dus echt niet. Ze wou het zoals ze haar relaties had. Oké die duurde dan ook niet echt lang maar dan nog. Het waren niet de goeie mensen met wie ze om ging. Of ze eindige dood of ze lieten niks meer van zich horen. "Ach het had altijd erger gekund, die van twee weken terug die smaakte pas echt naar drugs." Lachend schudde ze haar hoofd. "Het is je eigen schud Stefano," sprak ze nog lachend. Hij had ook voor iemand anders kunnen gaan maar nee meneer had er geen zin aan om weer iemand te zoeken. Eenmaal binnen keek ze om haar heen en kwam er achter dat ze de goeie club uit had gezocht. Toen ze bij de bar stonden leunde ze tegen hem aan en bekeek de mensen die aan het dansen waren. Kort liet ze haar tong over haar lippen gaan toen ze een heerlijke geur rook. Het kwam maar af en toe voor dat een bloed zo goed rook en smaakte dat je het liever voor later wou bewaren maar niet kon voorkomen om toch een slokje te drinken. Ze grinnikte om zijn woorden. Jep ze had deze inderdaad uit gekozen om te dansen. En aangezien hij niet zo goed was belande ze altijd bij iemand anders tijdens het dansen. Maar meestal dan probeerde ze het weer goed te maken met hem en gingen ze naar een club waar hij graag heen wou. Toen ze hun drankje hadden pakte ze de haren en nam een slok. Ze snapte helemaal niet waarom ze het dronk. Zo geweldig vond ze het ook al weer niet. Uiteindelijk sloeg ze het achter over en trok Stefano mee de dans vloer op. Het duurde niet lang voor dat ze zich liet gaan op de muziek en onder tussen keek ze Stefano aan.

Stefano glimlachte om Cher, wat was ze ook een schatje. Hij kende haar relatie problemen oplossen zo onderhand wel. Meestal wilde ze niets verkeerds er mee beteken en alleen maar helpen, maar de manier waarop ze het soms doet. Kon nog al hard aan komen bij mensen. Ook bij vampiers, misschien was dat het gene wat hij zo aan haar bewonderde. Het feit dat ze zich nergens voor schaamde en iedereen eigenlijk wilde helpen, al was het soms niet altijd een goeie manier. "Het is je eigen schud Stefano,"
"Hé, ik had honger en geen zin meer om te zoeken, het duurde allemaal veelste lang voor dat er eindelijk iemand langs dat steegje kwam." Verdedigde Stefano zichzelf. Een klein glimlachje verscheen rond zijn lippen. Eigenlijk had Cher ergens wel gelijk, zo lang hadden ze nog niet gewacht, maar ja hij had gewoon honger en wilde niet meer wachten totdat er iemand anders langs zou komen. Stefano keek even naar Cher toen ze bij de bar stonden. Soms begreep hij niet waarom hij haar liet gaan, ze was een geweldige griet. Goed gevoel voor humor, zorgzaam en nog veel meer. Hij beet zachtjes op zijn onderlip terwijl hij zijn glas achter over gooide. Misschien moest hij niet zo zeuren vanavond en gewoon met Cher mee doen op de dansvloer. Al kon hij totaal niet dansen, hij kon het in elk geval proberen. Dan had Cher een leuke avond en hij waarschijnlijk net zo. Voordat Stefano dan ook maar iets kon uit brengen werd hij al door Cher de dansvloer getrokken. Alsof ze gedachten kon lezen.
"Wow rustig aan liefje, ben al bijna 500 jaar oud." Grinnikte Stefano zachtjes in haar oor terwijl hij zijn armen om haar middel sloeg. "Al heb ik wel zin om vanavond eens lekker uit mijn dak te gaan." Fluisterde hij zachtjes in haar oor en drukte zijn lippen tegen haar wang.

"Hé, ik had honger en geen zin meer om te zoeken, het duurde allemaal veelste lang voor dat er eindelijk iemand langs dat steegje kwam." Ze kon het gewoon niet geloven dat hij niet net zoals haar zich al had gevoed voor ze vertrokken. Ze had het hem nog zo gezegd. "Dan had je moeten luisteren, dan had je nu geen honger meer gehad.", sprak ze. Ze vond het altijd leuk om hem de les te lezen. Want dat was gewoon komisch. En tja zo was ze gewoon. Eindelijk kon ze haar zelf zijn nadat ze was gevlucht. En als goed is moest haar pa nu wel dood zijn dat kon niet anders. Als hij wel niet dood ging aan de drank of drugs dan was het wel omdat hij vast en zeker honger leed. Of iemand anders had hem gedood omdat hij niet genoeg geld had om zijn shit te betalen. Maar de kans was ook groot dat hij gedood werd omdat hij niemand meer voor zijn klanten had. Toen ze voor het laatst bij hem was om haar ketting te halen die ze van haar moeder had gekregen stond ze op het punt om hem te laten boeten voor wat hij haar aan gedaan had. Maar toen ze op het punt stond zijn keel door te scheuren kwam ze op het idee om iets heel anders te doen. Ze had alles wat ze kon vinden door de wc gespoeld. Uiteindelijk had ze al het geld mee genomen. In plaats dat ze het geld zelf hield had ze het aan een stichting gegeven. Voor mensen zoals zij. "Wow rustig aan liefje, ben al bijna 500 jaar oud." Met een grijns voelde ze zijn handen op haar middel rusten. "Je ziet er nog steeds lekker uit, naar al die jaren." Cher keek hem met een grijns aan en beet kort op haar lip. "Dus maak je daar maar geen zorgen om.", fluisterde ze zacht. "Al heb ik wel zin om vanavond eens lekker uit mijn dak te gaan." Ze grinnikte zacht toen ze zijn lippen op haar wang voelde. Uiteindelijk sloeg ze haar armen om zijn nek heen en keek hem aan. "Laat ik dat nu ook willen." Cher boog naar hem toe en drukte haar lippen tegen zijn mond hoek aan. Het duurde niet lang voordat ze zich wat dichter tegen hem aan stond aangezien er nu een rustig nummer op stond.

Stefano keek Cher met een opgetrokken wenkbrauw aan. Zij was de enige bijna die zo brutaal tegen hem durfde te zijn. Hij vond het geniaal, dat ze zich er niets van aan trok of hij er boos om zou worden of niet. Stefano zou er niet zo snel boos om worden, ook al iemand anders het zou zeggen want het was wel waar. Cher was zo slim geweest om al van te voren iemand leeg te zuigen. En hij moest het zo nodig hier ergens doen. Je kon natuurlijk verwachten dat er niet veel mensen zouden zijn die nog nuchter waren om dit tijd stip.
"Oke je hebt gelijk." Mompelde Stefano zachtjes. "Je ziet er nog steeds lekker uit, naar al die jaren." "Hoe weet jij dat nou, je kent me pas 10 jaar." Grijnsde Stefano. Niet dat hij veranderd was of zo. Hij zag er 524 jaar geleden nog precies hetzelfde er uit als dat hij nu deed. Nou ja niet helemaal hetzelfde. Zijn kleren waren wel veranderd en zijn manier van doen ook wel. Aangezien het niet heel cool was tegenwoordig om met middeleeuwse kleding rond te lopen. Best jammer eigenlijk nu je er over nadacht, de dames zagen er toen pas echt mooi uit. Dan dat ze nu doen met hun kortje rokjes en dingetjes en laat maar zitten.
"Ach ja, ik moet zeggen dat jij er na 10 jaar ook nog steeds geweldig uit ziet." Glimlachte Stefano. Hij voelde hoe Cher haar armen om zijn nek sloeg. Hij trok Cher nog iets dichter tegen hem aan zodat ze niet weg kon. "Laat ik dat nu ook willen." Hij voelde haar lippen tegen zijn mondhoek. Als hij een hart had, was hij waarschijnlijk wel een keer over gaan slaan. Hij had nog steeds een zwak voor Cher al sinds de eerste dag dat hij haar echt leerde kennen, maar nog steeds bleven de gruwel beelden die hij had gezien door zijn hoofd rond spoken. Hij wilde niet Cher zich opnieuw gedwongen zou voelen om iets te doen wat ze niet wilde. Natuurlijk kon ze dat wel gewoon zeggen, maar Stefano was altijd bang dat ze het dan niet zou doen omdat hij haar gered heeft, of eerder een nieuwe kans gegeven heeft. Toch ook wilde hij Cher niet kwetsten, maar om de waarheid nou te gaan vertellen is ook zo... Nee dan lijkt hij ook weer zo'n watje. Een rustig nummer galmde door de ruimte. Ergens wilde Stefano ook niet tegen zijn eigen gevoel vechten, misschien moest hij het gewoon proberen, hij boog wat dichter naar Cher toe en keek haar aan. Als hij nu de stap zou maken, zou hij niet meer terug kunnen dat zou Cher pas echt kwetsten. Hij bleef Cher aan kijken en keek voor kort even naar haar lippen en toen weer naar Cher. Hij kon het gewoon doen, als Cher het niet wilde zou ze het zeggen of zou ze Stefano wel van haar af duwen. Ze heeft hem zelf gekust op zijn mondhoek, dat zou ook wel iets beteken toch? Ze liet het ook toe dat hij haar op haar wang kuste. Toch bleef Stefano twijfelen. Wat als het toch niet zou worden als dat hij in gedachten had, dan zou hij haar alsnog kwetsten. Cher is al vaak genoeg gekwetst en ze vertrouwt hem. Dat wilde Stefano niet op het spel zetten. Hij bleef haar aan kijken en boog nog een stukje naar haar toe. Hun lippen raakte elkaar bijna, maar nog steeds zat Stefano in twijfel.

"Ik heb altijd gelijk steffie" sprak ze plagend om hem te pesten. Ze liet haar blik over zijn lichaam gaan en beet kort op haar lip. Hij was helemaal niet veranderd. Alles was nog precies het zelfde als de dag dat ze hem ontmoette. Ze was dan misschien wel stervende maar dat maakte niet veel uit, want toen ze het heerlijke spul uit het nek van dat meisje dronk leek het er op als of er nieuw leven in haar werd geblazen. Al vond ze het wel jammer voor het meisje. Het was een schatje daarbij had ze er goed uit gezien. Ze moest toe geven dat ze liever een relatie had met vrouw aangezien ze zich veiliger bij hen voelde. Ze waren in haar verleden veel zachter dan de mannen. Maar toch voelde ze zich sterk aangetrokken tot bepaalde jongens en daar hoorde dan ook Stefano bij. "Hoe weet jij dat nou, je kent me pas 10 jaar." Een grijns verscheen weer rond haar lippen. "Nou in die tien jaar ben je nog steeds zo gebleven dus ik durf te wedden dat je die jaren daar voor er ook wel zo sexy uit zag." Cher verbaasde haar zelf soms over hoe eerlijk ze eigenlijk wel niet was. Het maakte haar eigenlijk niet eens uit wat andere over haar denken. Oké heel soms wisten andere haar wel te raken. Maar dan was ze het altijd weer heel snel vergeten. Aangezien ze zich dan op andere dingen richtte. Zoals muziek, niet dat ze het zelf maakte. En ze kon ook niet echt zingen, maar ondanks dat zong ze toch veel en danste dan ook de hele kamer door. "Ach ja, ik moet zeggen dat jij er na 10 jaar ook nog steeds geweldig uit ziet." Verlegen beet ze op haar lip en keek naar beneden. Moest ze hier nu verdomme verlegen om worden? Snel herstelde ze zich weer en keek hem aan. "Dank je" fluisterde ze zacht. Kort keek ze van hem weg en zorgde er voor dat de hele uitdrukking van haar gezicht af was voor ze hem weer aan keek. Ze grinnikte toen Stefano haar wat dichter tegen hem aan trok. In zijn armen voelde ze zich altijd veilig. Hij was de gene die haar leven had gered. Hij was haar grootste held. Cher keek hem licht verbaast aan toen zijn gezicht dichter bij kwam. Zat er iets in haar, haren of was het iets anders. Hij zal vast wel weer een klein pluisje of iets in die richting weg halen. Maar nee dat deed hij niet, hij kwam zelfs dichter bij. Net op het moment dat ze had verwacht dat hij zijn lippen op de hare drukte bleef hij hangen. Aan zijn blik te zien twijfelde hij heel erg. Cher daar in tegen trok zijn hoofd dichter bij zodat hun lippen elkaar raakte. Voorzichtig kuste ze hem en liet haar tong zacht over zijn lippen gaan. In hoop dat hij de hint snapte en haar de toegang gaf

Stefano trok een wenkbrauw lichtjes op toen ze Steffie zij. Kom op dat klonk dus echt niet angst aan jagend. Meteen zijn imago weer naar beneden gehaald. Hij glimlachte daarna al weer en knikte toen.
"Ik zal voortaan naar je luisteren Cherrie." Zei Stefano droogjes. Waarschijnlijk zou het niet gebeuren omdat hij altijd zijn eigen plan trok en nooit naar anderen luisterde, maar toch is het altijd wel leuk om te zeggen en straks mensen te verbazen. "Nou in die tien jaar ben je nog steeds zo gebleven dus ik durf te wedden dat je die jaren daar voor er ook wel zo sexy uit zag." Stefano lachte zachtjes en schudden zijn hoofd.
"Sexy nog wel, dat is me nog al een compliment. Maar je hebt wel gelijk ja, echt veranderd ben ik niet nee." Zei Stefano met nog steeds een lach op zijn gezicht. Hij hield er van zo als Cher was. Ze zei gewoon wat ze wilde, of het nou altijd handig was wist Stefano niet. Maar hij hield er wel van als mensen zich nergens voor schamen. Zijn glimlach werd groter toen hij zag dat Cher verlegen werd van zijn compliment. Hij probeerde haar aan te kijken om haar emotie te peilen. Hij wilde niet dat Cher zich verlegen zou voelen vanwege een compliment. Het was ook zo, na die tien jaar zag ze er nog steeds geweldig uit. Beter zelfs, ze was dan wel niet veel aangekomen, maar voor hem was ze perfect. "Dank je" Stefano glimlachte vriendelijk en streek een pluk haar achter haar oor. Hij keek haar aan in haar ogen. Zijn lippen raakte bijna de hare, maar nog steeds bleef hij twijfelen of hij haar wel moest zoenen. Maar voordat hij een juiste beslissing kon maken trok Cher hem dichterbij en plaatste haar lippen tegen de zijne. Hij voelde haar tong tegen zijn lippen, waardoor hij zijn lippen van elkaar haalde. Hij zocht met zijn tong die van haar op. Het voelde zo goed om haar te zoenen, maar ergens voelde hij zich ook schuldig. Wat nou als ze het deed alleen maar omdat hij haar een tweede leven heeft gegeven. Misschien moest hij daar niet over na denken. Cher was niet een persoon die dat snel zou doen bij iemand. Hij trok Cher dicht tegen hem aan, zonder zijn lippen dan ook maar van die van haar te halen. Hij voelde een paar ogen in zijn rug branden, waardoor zijn oren meteen alle gesprekken opvingen die door de ruimte gingen. Achter hun stonden stel meiden, die zo te horen behoorlijk jaloers waren. "Moet je die griet even te keer zien gaan, alsof ze heel wat is alleen maar omdat ze een leuke knul heeft." Sprak de eerste. Stefano kreeg een klein glimlachje rond zijn lippen en zoende Cher iets heviger, alleen was het al om die meiden te pesten. Toch sloot hij zich maar weer af van het gesprek en richtte zijn aandacht aan Cher, hij liet haar lippen los en keek even in haar ogen. Daarna drukte hij zijn lippen zachtjes tegen die van Cher.

"Ik zal voortaan naar je luisteren Cherrie." Ze keek hem kort aan waarna ze in de lach schoot. "Waarom geloof ik dat niet.", vroeg ze hem. En ze wist het antwoord al hij zou nooit naar een ander luisteren, ook niet als het nodig is. En dat moest hij natuurlijk helemaal zelf weten. Maar wie moest hem dan weer uit de brand helpen zij zoals gewoonlijk. En dat was ze soms toch wel zat. Maar ze moest niet zeuren want hij had haar ook vaak genoeg uit de brand geholpen en daar was ze hem ook echt dankbaar voor. "Sexy nog wel, dat is me nog al een compliment. Maar je hebt wel gelijk ja, echt veranderd ben ik niet nee." Ze grinnikte om zijn woorden en liet haar blik weer over zijn lichaam gaan. "Ach het is de waarheid.", sprak ze schouder op halend. Toen ze uiteindelijk zoende gleed er een rilling door haar heen en voelde ze zich een soort van warm worden van binnen. Ze drukte zich iets meer tegen hem aan toen hij haar dichter bij trok. Toen Stefano haar heftiger begon te zoenen was ze licht verbaast. Tot dat ze het groepje meiden hoorde praten. Als hij haar alleen maar gebruikte om een van die meiden te krijgen dan zou ze er persoonlijk voor zorgen dat zijn pleziertje niet lang duurt. Misschien overdreef ze en was ze weer eens jaloers. Toen Stefano zich terug trok opende ze haar ogen en keek hem terug aan. Ze grinnikte zacht toen hij nog een kus gaf en keek over zijn schouder naar de meiden die nog steeds aan de praat waren. Vervolgens keek ze weer naar Stefano en beet zacht op haar lip. Ze moest niet zo jaloers zijn dat was gewoon dom, dat wist ze zelf ook wel. Stefano zou zo iets nooit bij haar flikken. Kort sloot ze haar ogen om die gedachten uit haar hoofd te bannen. Uiteindelijk keek ze hem weer aan en glimlachte voorzichtig. "Laten we wat gaan drinken.", fluisterde ze zacht waarna ze hem los liet en weer terug naar de bar ging. Daar bestelde ze twee cola en ging op de bar kruk zitten terwijl ze naar de bar vrouw voor haar keek. Cher moest toe geven dat ze er goed uit zag. Zonder zich ook maar ergens voor te schamen liet ze haar blik over haar lichaam gaan en grijnsde goed keurend. Uiteindelijk draaide ze zich om en keek weer naar de dans vloer.

Stefano merkte het meteen toen er iets aan de hand was bij Cher. Hij wist dat hij een fout had gemaakt, hij had haar niet zo moeten zoenen. Zij kon natuurlijk ook het gesprek mee luisteren als ze dat wilde. Hij beet zachtjes op zijn onderlip toen Cher weg liep naar de bar. Shit, shit, shit. Dacht Stefano toen hij hij Cher zag weg lopen naar de bar. Hij keek haar even na en wilde haar achterna lopen, maar hij werd tegen gehouden door iemand. Stefano keek om en zag de meiden staan die net ook over hun stonden te praten. "Misschien kan je haar beter laten gaan, wij zijn toch veel leuker." Sprak het meisje verleidelijk en streek met een vinger langs zijn hals. Stefano duwde haar hand weg en liep terug naar Cher. Hij sloeg een arm om haar middel en keek haar recht in haar ogen aan.
"Sorry, dat was niet mijn bedoeling." Zei Stefano zachtjes en hij liet Cher los. Hij ging naast haar op de barkruk zitten en bestelde nog iets te drinken. De wiskey die hij voor zich kreeg nam hij een grote slok van en hij staarde een beetje droogjes voor zich uit. Hij had het kunnen weten. En nu? Cher zou zich gebruikt voelen, ze had het dus toe gelaten omdat hij haar gered heeft. Hij schudden bijna onopgemerkt zijn hoofd en keek naar Cher. God wat moest hij nou zeggen om het goed te maken. Hij dronk de rest van zijn wiskey op en bestelde meteen nog een glas.
"Cher je snapt toch wel dat... Nou ik bedoel... Nee, kijk." Probeerde Stefano uit te leggen aan Cher. "Ik vind je echt ontzettend lief en leuk en... en nog veel meer, maar elke keer heb ik het gevoel als ik iets doe, dat jij mij niet echt wilt, of nee... Nee dat zeg ik verkeerd." Stefano keek weg van Cher en hij nam nog een slok van zijn glas.
"Ik ben bang dat je dingen gaat doen die je niet wilt." Zei Stefano nu dan eindelijk omdat hij de juiste woorden kon formuleren.

Terwijl ze bij de bar bleef zitten luisterde naar het gesprek tussen hem en die meiden en hoopte eerlijk gezegd dat haar gevoel gelijk had. Anders dan kon ze zich zelf wel voor haar kop slaan. Maar helaas duurde het niet lang voor Stefano hen af wees. Cher hoorde duidelijk hoe afkeurend ze over haar praatte. Kort sloot ze haar ogen om er voor te zorgen dat ze zich in kon houden. Ze had namelijk geen zin om er uit te worden getrapt. Want ze durfde te wedden dat ze er niet volledig levend vanaf kwamen. Toen Stefano zijn arm om haar middel legde keek ze hem aan en keek vervolgens weer weg. ""Sorry, dat was niet mijn bedoeling." Ze nam nog een slok van haar Cola en keek voor haar uit. "Dat zou ik ook zeggen.", fluisterde ze zacht. Waarom zou ze er niks op zeggen. Zo dacht ze er over en tja ze zei toch altijd alles wat ze dacht. Dus waarom zou ze zich nu in houden. "Cher je snapt toch wel dat... Nou ik bedoel... Nee, kijk." Ze rolde met haar ogen toen hij al begon met praten. Ze wist zeker dat er nu alleen nog maar onzin uit kwam. Wat meteen weer door linkte naar haar verleden. Cher pakte haar glas steviger vast en beet op de binnen kant van haar wang. "Ik vind je echt ontzettend lief en leuk en... en nog veel meer, maar elke keer heb ik het gevoel als ik iets doe, dat jij mij niet echt wilt, of nee... Nee dat zeg ik verkeerd." Cher keek hem bedenkelijk aan. Als hij haar leuk en lief vond waarom liet hij het dan niet zien? Misschien had hij de moed er gewoon niet voor of iets in die richting. En naar al die jaren moest hij toch echt beter moeten weten. In het begin had ze verdomt veel moeite gedaan om hem te krijgen. En tja ze wou hem nog steeds. Heel erg zelfs, dat kwam gewoon door die stomme emoties. Nu ze een vampier was. Waren de emoties duizend keer erge dan toen ze nog een mens was. "Ik ben bang dat je dingen gaat doen die je niet wilt." Haar blik veranderde al snel naar woede en met een klap zette ze haar glas op de bar. "Nou moet je eens goed naar mij luisteren.", siste ze. Cher had moeite om haar gezicht in bedwang te houden. En realiseerde dat ze nog nooit zo boos op hem was geweest. "Ik snap verdomme het probleem niet. Ik heb je zo vaak laten weten dat ik je wou. Maar nee meneer die kon me alleen maar afwijzen. Doe ik een keer geen moeite, blijk je me toch te willen. En dan doe je het verdomme voor die stomme wijven. Die zich nu echt af vragen hoe ze jou kunnen krijgen." Kort stopte ze maar bleek hem aan kijken. "Ik had nooit verwacht dat jij zo'n eikel bent. En daarbij, ik vraag me echt af waarom jij verdomme mijn verleden niet achter je kan laten. Wat heb je gehoord of gezien.", siste ze. Uiteindelijk schudde ze haar hoofd en keek naar de dansvloer waar ze een bekende zag. "Weet je wat, laat maar. Veel succes nog met die wijven van je. Ik zou ze melden dat zij je mogen hebben." Vervolgens stond ze op en beende de dansvloer weer op. Ze liep niet eens naar die meiden toe. Eenmaal bij Kitty glimlachte ze naar haar en het duurde niet lang voor ze met haar aan het dansen was. Ze hoopte toch echt dat Stefano nu slim genoeg was om haar voor even met rust te laten. Ook moest ze toe geven dat al die woede niet alleen voor hem bedoeld was. Maar dat hoefde hij niet te weten. Hem kennende wist hij het toch wel maar dat boeide haar ook eigenlijk niet.

"Nou moet je eens goed naar mij luisteren." Stefano keek Cher aan en schudden langzaam zijn hoofd. "Ik snap verdomme het probleem niet. Ik heb je zo vaak laten weten dat ik je wou. Maar nee meneer die kon me alleen maar afwijzen. Doe ik een keer geen moeite, blijk je me toch te willen. En dan doe je het verdomme voor die stomme wijven. Die zich nu echt af vragen hoe ze jou kunnen krijgen." Stefano wild er op in gaan, maar ze ging verder. "Ik had nooit verwacht dat jij zo'n eikel bent. En daarbij, ik vraag me echt af waarom jij verdomme mijn verleden niet achter je kan laten. Wat heb je gehoord of gezien." Stefano stond tegelijk op met Cher toen ze zei dat hij die meiden mocht hebben. Hij greep haar bij haar pols vast en draaide die zo dat ze niet weg kon en dat ze hem wel aan moest kijken.
"Ik zal je een ding duidelijk maken. Ik heb je twee keer zelfmoord zien plegen, waarbij ik een van de schuldige was omdat je onder mijn auto terecht kwam. Ik heb gezien hoe jouw vader je gebruikte als zijn persoonlijke hoer en ik heb gezien hoe jij jezelf bijna elke avond in slaap huilde omdat je een ander leven wilt hebben." Siste Stefano tegen Cher. Hij wist dat het niet vriendelijk klonk en dat Cher waarschijnlijk deze kant nooit van hem gezien had. Stefano was nooit kwaad geworden op Cher.
"Dus misschien begrijp je nu waarom ik zo voorzichtig met je ben, ik wil je niet kwetsen omdat je, je hele leven al gekwetst bent." Bij die woorden liet Stefano Cher los en liet haar gaan naar een meisje waar ze naar toe liep. Hij liet zich weer op de barkruk zakken. Al snel was het meisje dat hem net al probeerde te versieren. "Wat zit je hier alleen?" Sprak ze verleidelijk in zijn oor. Stefano keek op zij en bekeek het meisje van top tot teen.
"Ooit eens in de jongens wc geweest?" Vroeg Stefano droogjes, het meisje giechelde en schudden haar hoofd. "Eens moet de eerste keer zijn." Zei Stefano en hij trok het meisje mee. "En waarschijnlijk ook je laatste keer." Mompelde Stefano zachtjes terwijl hij het meisje richting de jongens wc duwde. "Wat zei je?" Vroeg ze met een zoete stem.
"Niets, liefje." Sprak Stefano net zo zoetjes. Hij trok haar de jongens wc in en drukte zijn lippen tegen haar hals. Ze giechelde zachtjes en zei dat het kietelde. "Dit nog meer." Fluisterde Stefano zachtjes en beet in haar nek. Hij dempte haar mond af met zijn hand en wachtte totdat ze helemaal slap in zijn armen hing. Hij liet haar op de wc zitten en ging zelf de wc's weer uit. Hij keek even om zich heen en zag Cher nergens staan. Zou ze weg zijn gegaan?

Ze had eerlijk gezegd meer verwacht dat Stefano haar liet gaan. Maar in tegendeel, ze schrok dan ook toen hij haar bij haar pols pakte en haar zo tegen hield. Zonder ook maar te twijfelen of zich zelf los te krijgen bleef ze staan en keek hem aan. "Ik zal je een ding duidelijk maken. Ik heb je twee keer zelfmoord zien plegen, waarbij ik een van de schuldige was omdat je onder mijn auto terecht kwam. Ik heb gezien hoe jouw vader je gebruikte als zijn persoonlijke hoer en ik heb gezien hoe jij jezelf bijna elke avond in slaap huilde omdat je een ander leven wilt hebben." Verbaast keek ze hem aan toen hij zo te keer ging. Maar al snel veranderde haar blik weer in woede. Hoe durfde hij haar een hoer te noemen. Ze had echt zin om hem een rot klap te geven. Maar ze moest zich in houden. "Dus misschien begrijp je nu waarom ik zo voorzichtig met je ben, ik wil je niet kwetsen omdat je, je hele leven al gekwetst bent." Zonder er ook maar op te reageren was ze weg. Ze moest toe geven dat ze na moest denken over wat hij gezegd had. Plots kreeg ze een rilling door haar lichaam en kreeg ze ligt last van haar hoofd. Cher schudde haar hoofd en richtte haar aandacht op het mooie meisje voor haar. Een grijns verscheen rond haar lippen toen Kitty haar tegen de muur drukte en het niet lang duurde voor ze haar lippen op die van haar voelde. In plaats van dat ze Kitty terug zoende duwde ze haar licht van haar af en streek een pluk haar weg. "Nu niet liefje.", fluisterde ze zacht. Cher keek naar de plek waar ze net vandaan kwam en zag een meisje bij Stefano zitten. Kort bekeek ze haar en een zachte grom klonk uit haar keel. Cher luisterde naar hun gesprek. Wacht ze had gelijk, ze had verdomme gelijk. Cher schudde kort haar hoofd en sloot zich weer af. De rest wou ze niet eens horen. Cher beet op haar lip en keek weer naar Kitty waarna ze haar een kus op haar wang drukte en haar verliet. Eenmaal in de gang leunde ze in de schaduw tegen de muur aan en keek naar Stefano die de wc uit kwam. Toen hij van haar weg keek schoot ze op hem af en pakte zijn hoofd met beide handen en brak zijn nek zodat hij bewusteloos zou worden. Op dat moment leek het als of ze wakker schrok. Verbaast keek ze naar Stefano die als een hoopje op de grond lag. Fuck had zij dat gedaan? Cher keek om haar heen en tilde hem op. Vervolgens schoot ze de schaduw weer in en zag een deur die leidde naar een trap. Aarzelend liep ze naar beneden. Daar zag ze een soort van woonkamer. Voorzichtig liet ze hem op de bank zakken en streelde door zijn haren. Uiteindelijk liep ze naar de muur waar ze tegen aan ging zitten terwijl ze naar beneden keek. Ze snapte nog steeds niet helemaal wat ze nu net gedaan had. Hoe kon ze zo woedend op hem zijn en hem dit aan doen. Straks haatte hij haar en was ze verloren. Ze kon niet zonder hem leven.

Stefano liep de wc's uit en zag Cher nergens. Hij wist dat hij zijn excuses aan moest bieden. Cher had het niet verdient dat hij zo tegen haar had uitgevallen. Kom op ruzie met Cher en een dooie op een avond alleen maar omdat hij eens blij was dat hij eindelijk kon laten zien dat hij toch ook van Cher hield zoals zij van hem hield. Hij wist niet zo zeker of hij nou moest zeggen dat Cher nog van hem houdt of niet. Hij liet de gedachten van zich afglijden. Hij had het hier wel weer gezien. Maar toen hij naar de uitgang wilde lopen werd hij van achteren aangevallen. Hij kon niet snel genoeg reageren, maar voordat hij iets kon doen werd het zwart voor zijn ogen.

Stefano kreunde zachtjes terwijl hij langzaam zijn ogen opende. Hij keek even om zich heen en zag dat hij in een andere ruimte was. Hij schoot overeind en keek om zich heen. Tegen de muur zag hij Cher zitten. Hij beet kwaad op zijn onderlip en moest alle woede in zich houden om haar niet meteen aan te vallen. Hoe kon ze dat nou doen? Stefano stond op en liep naar Cher. Hij wilde haar aan haar keel optillen en gewoon meteen der nek omdraaien en meteen goed ook, zodat ze dit geen tweede keer kon flikken. Maar hij stopte voor haar en keek haar alleen maar aan. Hij beet hard op zijn onderlip en ging toen voor haar zitten.
"Ben je nou zo boos omdat ik je niet wilde kwetsen? Waarschijnlijk heb ik dat ook wel gedaan doordat ik je heb afgewezen, ik dacht dat ik je alleen maar hielp." Zei Stefano en hij probeerde alle woede die hij voelde weg te drukken. Hij stond weer op en liep terug naar de bank waar hij wakker werd. Hij liet zich neer zakken op de bank en keek weg van Cher.
"Zo wat is dit, je geheime ondergrondse kamer waar je alle mensen die je kwetsen martelt." Zei Stefano bot. Hij keek de kamer door en uiteindelijk weer naar Cher. Oke dat was gemeen om te zeggen, maar dat had ze wel verdient. Wat kon het hem eigenlijk schelen. Blijkbaar hield Cher toch minder van hem dan hij dacht. Anders had hij dat nooit gedaan, hij had Suzan ook nooit vermoord, omdat hij nog steeds van haar hield. Hij schudden lichtjes zijn hoofd en keek naar Cher. Dat gedeelt met Suzan sloeg natuurlijk nergens op, hij hield allang niet meer van haar, maar toch. Hij zou haar nooit vermoorden.

Terwijl ze wachtte tot dat Stefano zou ontwaken beet ze op haar wang en keek naar hem. Ze vroeg zich echt af hoe ze dit moest uitleggen. Ze wist zeker dat hij woedend was. Dat kon niet anders. Als zij hem was, zou ze precies het zelfde doen. Maar dan er voor zorgen dat ze niet meer op zou kunnen staan. Uiteindelijk liet ze haar blik naar de grond gaan en bedacht een paar dingen wat hij zou kunnen doen. En alles kwam er op uit, dat ze dood eindigde. Zou hij haar echt kunnen doden. Hij was altijd de gene geweest die haar beschermde. En dan deed ze dit, woedend op hem worden, hem wantrouwen en zijn nek breken. Erge kon toch niet? Toen ze Stefano geluid hoorde maken schoot haar hoofd omhoog en keek hem aan. Toen ze de blik in zijn ogen zag, slikte ze moeizaam. Hij was echt woedend. Cher keek dan ook naar beneden toen Stefano haar kant op kwam."Ben je nou zo boos omdat ik je niet wilde kwetsen? Waarschijnlijk heb ik dat ook wel gedaan doordat ik je heb afgewezen, ik dacht dat ik je alleen maar hielp." Ze schudde haar hoofd als antwoord en plukte aan het tapijt. Ze moest toe geven dat ze het echt lelijk vond de kleur. Alles was hier lelijk. Cher keek Stefano aan toen hij ging zitten en grinnikte toch om zijn woorden. "Zo wat is dit, je geheime ondergrondse kamer waar je alle mensen die je kwetsen martelt." Zonder wat te zeggen stond ze op en liep de kamer rond. "Denk je niet dat als deze kamer van mij is, dat ik het toch wat beter in zou richten." Cher bleef staan bij een ladekast en trok die open. Ze keek naar de inhoud maar besloot hem weer dicht te doen. "En als ik je nu echt zou gaan martelen dan zat je nu op een stoel bij het raam met de gordijn iets open zonder je sieraard." Cher beet kort op de binnen kant van haar wang en keek kort naar Stefano. Uiteindelijk ging ze naast hem zitten en bleef voor haar uit kijken. "Ik weet dat je woedend op me bent, je haat me misschien wel. En gek genoeg vind ik dat ik het verdien." Zuchtend beet ze op haar duim en keek hem aan. "Ik weet ook eigenlijk niet wat ik deed.", fluisterde ze zacht. Cher stond weer op en ging voor een foto lijstje staan. "Het leek als of er een gemene ik het van me over nam." Cher draaide zich om en keek hem aan. Ze hoopte zodat hij haar kon vergeven.

"Denk je niet dat als deze kamer van mij is, dat ik het toch wat beter in zou richten." Stefano beet zachtjes op zijn onderlip. Aan de ene kant wou hij wel toegeven aan Cher en het haar vergeven, maar aan de andere kant wilde hij haar nek ook met liefde om draaien. Hij volgde haar even met zijn ogen toen ze bij de kast stond.
"Ik zou nergens meer verbaasd van opkijken na dit." Antwoorden Stefano bot terwijl hij weer weg keek van Cher toen ze naast hem kwam zitten. "En als ik je nu echt zou gaan martelen dan zat je nu op een stoel bij het raam met de gordijn iets open zonder je sieraard." Stefano voelde een golf van woede door zijn lichaam en kon haar wel bij haar keel grijpen. Sinds wanneer was zij zo gewelddadig. Hij draaide zich om en keek haar onderzoekend aan. "Ik weet dat je woedend op me bent, je haat me misschien wel. En gek genoeg vind ik dat ik het verdien." Stefano snoof lichtjes.
"Zou je dat nou echt denken? Dat ik boos ben, god hoe kom je dar nou bij?" Snauwde Stefano kwaad. Hij had er ook weer meteen spijt van, Cher had het ergens ook niet verdient. Stefano keek op toen Cher zei dat ze niet wist wat er precies met haar gebeurde. Hij keek haar vragend aan, wat ze waarschijnlijk niet kon zien omdat ze met haar rug naar hem stond. "Het leek als of er een gemene ik het van me over nam." Stefano stond op en was zo snel bij Cher dat een normaal mens het niet had kunnen zien. Hij greep haar bij haar keel en duwde haar tegen de muur. Hij hield haar iets om hoog zodat haar voeten de grond net niet konden raken.
"Wat zei je?" Siste Stefano tegen Cher. Hij had wel eens van vampieren gehoord die hun eigen krachten niet meer onder controle konden houden. Dat vermoorden ze elk mens dat ze tegen komen en hun niet aanstaan, dan hebben ze geen respect voor andere levende dingen. Dat zou het laatste zijn wat Stefano wilde dat met Cher zou gebeuren. Als ze zou veranderen in een van die vampiers.
"Wat zei je!" Snauwde Stefano terwijl hij haar keel nog dichter kneep.

"Ik zou nergens meer verbaasd van opkijken na dit." Daar moest ze hem gelijk in geven. Zij zelf zou er ook niet echt verbaast van op kijken. Maar toch, voor deze kleuren zou ze nooit kiezen. Of de meubels maar te noemen afschuwelijk gewoon. Maar ieder had zo zijn stijl en daar moest ze het maar mee doen. Toen ze had gezegd hoe ze hem zou martelen als ze dat van plan was zag ze zijn onderzoekende blik. Ze had al eerde zulke ideeën maar ze had het nooit verteld of iets. Iedereen had wel eens een fantasy waar in ze een persoon waar ze een hekel aan hebben straffen. En zij had ze ook dus tja. Al moest ze toe geven dat ze steeds erge werden. Maar zij zelf dacht dat dit kwam door de woede die telkens groter werd voor bepaalde personen. En tja ze wist eigenlijk niet wat ze er van moest denken. Cher had geen idee wat er het volgende moment gebeurde. Want voor ze het wist hing ze tegen de muur. "Wat zei je?" Licht verbaast keek ze hem aan. Met haar hand pakte ze zijn pols vast om te proberen los te komen. Dit was namelijk niet echt fijn. Maar helaas was hij te sterk en noem maar op. Daar baalde ze soms echt van dat hij sterke en sneller was. Gewoon voor als ze hem aan het posten was dan wist hij altijd weer weg te komen en daar baalde ze echt van. Zo leek ze zwak te zwak. En ze wou niet zwak lijken. In tegen deel, ze kon niet zwak zijn. Ze haatte het om zwak te zijn. "Wat zei je!" Angstig keek ze hem aan toen hij haar keel meer dicht kneep en tegen haar snauwde. "Ik zei dat het leek als of een slechte ik het van me over nam." sprak ze moeizaam. Cher probeerde lost te komen en keek hem smekend aan. Ze wou niet bewusteloos raken en ze voelde zich steeds angstige worden dat haar lichaam begon te trillen en ze terug dacht aan haar vader.

Stefano zag de verbaasde blik in Cher haar ogen. Hij keek haar strak aan. "Ik zei dat het leek als of een slechte ik het van me over nam." Sprak ze moeizaam. Stefano zag haar verbazing veranderen in angst en voor een moment beet hij op zijn onderlip en voelde hij zich schuldig. Hij liet voorzichtig los en zorgde er voor dat ze op beide voeten weer stond. Daarna trok hij haar naar zich toe en sloeg zijn armen om haar heen. Eigenlijk was hij net zo slecht als haar vader. Hij had haar nog nooit zo bang gezien, niet voor hem in elk geval. Hij hield Cher stevig tegen hem vast en streek zachtjes haar, haar uit haar gezicht.
"Sorry." Fluisterde Stefano zachtjes terwijl hij met zijn vingers over haar wang streek. Hij tilde Cher op en liep samen met haar naar de bank waar hij haar weer neer zetten. Hij liet zich zelf naast Cher op de bank zakken en keek haar even aan.
"Je moet er tegen vechten, het is niet goed." Zei Stefano zachtjes terwijl hij weer voor zich keek. Hij keek weer naar Cher en trok haar opnieuw tegen hem aan. Hij wist niet goed hoe hij het moest gaan uitleggen. Hij heeft zelf ook een tijd gehad dat hij zich niet druk maakte om de mensheid. Dat het hem niet kon schelen dat er mensen om hem heen dood gingen door zijn schuld. Maar dat was omdat hij boos was, boos omdat Suzan een vampier van hem gemaakt heeft. Was Cher boos dat hij vampier gemaakt had?
"Je moet het niet doen, het is niet goed. Uiteindelijk krijg je er alleen maar spijt van, dan voel je, je schuldig en..." Stefano beet zachtjes op zijn onderlip en streek zachtjes door haar, haar. Hij kon niet boos op Cher blijven, hij wilde haar helpen.
"Waarom heb je nooit eerder gezegd dat dit gebeurde?" Vroeg Stefano zachtjes.

Toen ze met haar voeten op de grond stond deed ze moeite om niet door haar benen te zakken. Cher streek met haar vingers over haar hals en haalde wat opgelucht adem. Maar nog steeds was ze bang. Ze was dan ook blij toen Stefano haar in zijn armen nam aangezien ze zeker wist dat ze anders door haar benen was gezakt. Cher slikte toen hij over haar wang streelde en had zin om gillend weg te renen. Maar dat kon ze niet maken. Niet tegen over hem, en vooral niet tegen over haar zelf. Als ze een mens was wist ze zeker dat ze nu hard zou gaan huilen. Ze zou op hem gaan schelde hem slaan en uiteindelijk huilend tegen hem aan staan. Zoals ze het ook altijd bij haar vader deed. Cher sloot haar ogen en kon het niet tegen houden dat ze terug naar de dag dat ze 15 werd. Haar vader beweerde dat die dag speciaal zou zijn. Omdat zijn lieve dochter 15 werd. Wat ook betekende dat ze die dag vrij was. Ze kreeg zelfs een taart.

Vermoeid werd ik wakker en keek om me heen. Zo te zien was mijn klant vannacht weg gegaan wat betekende dat ik tijd had om me te douchen en me klaar te maken voor deze dag. Zuchtend stond ik op en rilde toen de wind mijn blootte lichaam te gemoed kwam. Zonder me ook maar te schamen opende ik de gordijnen en keek de mistige ochtend in. Een rilling gleed door mijn lichaam toen ik mijn deur los hoorde gaan. "Vader." sprak ik zacht om er voor te zorgen dat de angstige stem niet te horen was. Ik had namelijk geen zin in hem. Totaal niet. "Liefje gefeliciteerd met je verjaardag, je bent eindelijk 15." Verbaast als ik was keek ik hem aan. Het duurde niet lang voor ik een knappe jonge vrouw de kamer binnen zag lopen met een taart. "Heb je echt een taart voor me gekocht?" vroeg ik licht verbaast. "Ja liefje en je hoeft zelfs niet te werken vandaag." Ik was nog nooit zo blij geweest met mijn vader. Terwijl ik naar de taart toe liep om de kaarsen uit te blazen voelde ik hoe mijn vader zijn hand tegen mijn naakte bips aan drukte en er in kneep. Ik duwde zijn hand weg en blies vervolgens de kaarsen uit met een wens in mijn gedachten. En die was dat ik een nieuw leven zou willen en er alles aan zou doen om die te krijgen. De dag ging best gezellig om. Tot dat het 6 uur werd. We hadden gegeten en ik zat enkel in een luchtig lingerie setje aan de voor kant met de vrouw tegen over mij. Ze leek op de een of andere manier mijn aandacht te willen. Ze bekeek me namelijk de hele tijd en ik voelde me eerlijk gezegd niet echt ongemakkelijk door. Wat ik wel had als een man mij bekeek. "Liefje ik wil dat je deze vrouw naar boven neemt. Naar de mooiste kamer en haar verwent tot in de ochtend uren." Verbaast keek ik op naar hem en zag dat hij het meende. Aarzelend stond ik dan ook op en liep samen met haar naar die kamer. Wat er die nacht gebeurde was op zich niet zo erg. Ze was lief charmant en dacht enkel aan mijn genot. Maar op een gegeven moment kwam mijn vader met zijn beste vriend binnen en die wouden maar al te graag mee doen. Die nacht had ik hem geslagen vervloekt en uiteindelijk in zijn armen gelegen.

Geschrokken deed ze haar ogen open en merkte dat ze op de bank was gezet. Ze keek naar Stefano die naast haar kwam zitten maar liet al snel haar blik weer naar beneden gaan. Ze kon hem nog steeds niet aan kijken om wat ze hem had aangedaan. Daarbij wou ze niet dat hij de angst in haar ogen zag. Al wist hij zeker dat hij die al had gezien. En niet alleen door haar ogen maar vooral door haar lichaam."Je moet er tegen vechten, het is niet goed." Ze keek op toen Stefano zijn armen om haar heen sloeg en ze weer tegen hem aan lag. Cher trok haar benen op de bank en kroop zo nog meer tegen hem aan. Maar hoe kon ze er tegen vechten als ze niet eens wist, wat het was. Of wanneer het kwam. Daarbij hoe moest ze tegen zoiets vechten, dat kon gewoon niet. "Je moet het niet doen, het is niet goed. Uiteindelijk krijg je er alleen maar spijt van, dan voel je, je schuldig en..." Nieuwsgierig keek ze hem aan. Hoe wist hij van dit alles. Hoe wist hij dat ze er tegen moest vechten. Hoe wist hij dat ze niet loog of iets verzon. Haar fantasy was best groot en ook goed. Soms leek het echt of ze in een andere wereld woonde. In een wereld met vrede en liefde. Heel veel liefde, en natuurlijk veel seks. Iedereen hield van seks dus waarom zij niet. "Waarom heb je nooit eerder gezegd dat dit gebeurde?" Cher ging recht zitten en keek hem aan. "Weetje, dat jij weet wat ik allemaal kan op seks gebied daar kan ik niks aan doen. Ik mag toch wel een beetje geheimen hebben." Dat eerste doelde ze op wat hij eerde deze avond had gezegd. Zuchtend ging ze weer tegen hem aan liggen en keek voor haar uit. "Sorry dat was mijn bedoeling niet, ik meen het niet zo." sprak ze zacht terwijl ze een kus op zijn wang drukte om vervolgens haar hoofd op zijn schoot te leggen en naar hem op keek. "Je schoot is best een fijne kussen." Meteen kneep ze haar ogen dicht van schaamte en beet op haar lip. "Niet door denken of niets.", siste ze naar hem.

Stefano keek Cher voor een lange tijd aan. Cher leek wel even weg te zijn van de wereld. Hij zag dat ze diep in gedachte was en aan haar blik te zien was het een pijnlijke herinnering. Stefano beet op zijn onderlip, hij had spijt dat hij haar eerder deze avond een hoer genoemd had en dat hij haar hier had aangevallen. "Weetje, dat jij weet wat ik allemaal kan op seks gebied daar kan ik niks aan doen. Ik mag toch wel een beetje geheimen hebben." Stefano keek Cher aan en schudden vol ongeloof zijn hoofd.
"Dus jij denkt dat ik het leuk vond om te zien hoe jij gebruikt werd?" Vroeg Stefano. Hij had toch wel gedacht dat Cher het beter zou weten. Hij wist gewoon niet wat hij er van moest zeggen, hij kon het gewoon niet geloven dat Cher dacht dat hij voor de leuk toe zat te kijken hoe Cher gebruikt werd door anderen. "Sorry dat was mijn bedoeling niet, ik meen het niet zo." Stefano keek even naar grond en voelde hoe Cher een kus tegen zijn wang drukte. Hij sloeg zijn arm om haar heen en trok haar tegen hem aan. Hij wou dat hij haar daar eerder vandaan had kunnen halen. Dan was ze nu geen vampier geweest, dan hoefde ze niet te vechten tegen het monster dat binnen in haar naar buiten wilde. Hij streek zachtjes door Cher haar, haar en zuchtte uit eindelijk zachtjes.
"Het spijt mij, ik had je niet zo mogen noemen en ik had je niet moeten aanvallen." Zei Stefano zachtjes. Hij keek toe hoe Cher haar hoofd neer legde op zijn schoot. Konden zij wel eens langer dan een half uur boos op elkaar blijven? Soms voelde Stefano zich wel eens schuldig dat hij soms zo onaardig deed tegen over Cher. Zij deed bijna alles voor hem en hij maar weinig voor haar. Het enige wat hij voor haar gedaan heeft is haar een nieuw leven gegeven. "Je schoot is best een fijne kussen." Stefano lachte zachtjes om Cher en lachte harder toen ze naar hem siste dat hij niet moest doordenken.
"Dan moet je dat juist zeggen." Glimlachte Stefano. Hij streelde haar, haar en streek een pluk achter haar oor zodat hij haar gezicht kon zien. Eigenlijk was hij ook best wel dom bezig, ze was een prachtig meisje en nog ontzettend lief ook. Waar was hij mee bezig ze deed zoveel moeite en hij wijste dat alleen maar af omdat hij bang was om haar pijn te doen.
"Als ik beter mijn best zou doen, zou ik dan nog een tweede kans krijgen?" Vroeg Stefano aan Cher.

"Dus jij denkt dat ik het leuk vond om te zien hoe jij gebruikt werd?" Zonder er bij naar te denken haalde ze haar schouders op en keek hem aan. "Sommige mensen kicken er op.", sprak ze. Cher huiverde alleen al bij het idee, walgelijk gewoon. Ze snapte dus echt niet hoe mensen van zoiets konden genieten. En er waren genoeg mensen die dat dus deden. En dat had ze vaak genoeg mee gemaakt. Al waren de meeste vaste klant. Maar dan nog, "Maar daar zie ik jou eigenlijk niet voor aan." bekende ze eerlijk. Waarom zou ze er over liegen. Hij was niet echt zo'n iemand. Ze voelde hoe hij haar haren streelde en keek hem aan toen ze hem hoorde zuchten. Waarom zuchtte hij in vredes naam. Waar dacht hij aan? Cher liet haar blik over zijn gezicht gaan maar kwam er niet echt uit. Toen ze op zijn schoot lag bleef ze hem aan kijken en tikte met haar piercing verveeld tegen haar tanden. Als ze mens was dan wist ze zeker dat ze nu kapot waren. Uiteindelijk pakte ze zijn linke hand en keek naar de ring. Ze gleed er met haar vinger over heen en bekeek hem nu pas eens goed. Hij was zilver en de lapis lazuli was mooi moest ze eerlijk bekennen. Vergeleken met de haren was deze groot. Maar het zou vreemd zijn om zo'n steen op je tong te hebben. Cher draaide zijn hand om en liet haar vingers over de binnen kant van zijn hand gaan. Ze streek over de lijnen heen en bekeek ze eens goed. Ze had altijd al geprobeerd om een hand te kunnen lezen maar ze bakte er niks van. Ze wist alleen hoe de lijnen heette. Haar vaste klant Anna had haar dat namelijk geleerd. Het bijzondere aan haar was, was dat ze enkel naar haar toe kwam en haar 2 uurtjes in huurde om er vanaf te zijn. Zij was een van de weinige die haar hielpen om door te gaan met haar leven. Altijd als Anna bij haar was gingen ze een spelletje spelen. Of ze spraken met elkaar heel af en toe mocht ze mee naar de film. En daar was ze altijd zo gek op. Cher schudde kort haar hoofd en richtte haar gedachten weer op de hand van stefano. Ze verstrengelde haar hand met de zijne en keek er nog steeds naar. Ze grinnikte toen hij harder begon te lachen en kneep hem zachtjes in zijn hand. "Dan moet je dat juist zeggen." Cher keek hem aan toen ze zijn vingers al weer door haar haren voelde gaan. Een glimlach verscheen rond haar lippen en kort beet ze op haar lip. "Als ik beter mijn best zou doen, zou ik dan nog een tweede kans krijgen?" Cher ging recht op zitten en keek hem aan. "Als je een beetje moeite doet wel." fluisterde ze waarna ze op stond en hem ook mee trok. "Laten we ergens anders heen gaan. Naar een kroeg of zo, kun je me weer verslaan met dartel." sprak ze zacht.

"Als je een beetje moeite doet wel." Stefano glimlachte en liet zich mee trekken met Cher. "Laten we ergens anders heen gaan. Naar een kroeg of zo, kun je me weer verslaan met darten." Stefano lachte zachtjes. Misschien moest hij haar een keer laten winnen. Nha het was veel leuker om van haar te winnen.
"Maar eerst dit." Zei Stefano en hij draaide Cher om en drukte zijn lippen tegen die van haar. Zonder haar lippen los te laten duwde hij haar zachtjes op de bank en hing boven haar. Hij trok haar zachtjes tegen hem aan en streelde met zijn tong haar lippen, in de hoop dat ze die los zou doen. In een snelle beweging lag Stefano op zijn rug met Cher boven op hem. Toen hij haar lippen los liet keek hij haar even aan en glimlachte.
"Is dat al een klein beetje moeite?" Vroeg Stefano met een klein pruillipje. Hij drukte nog een kusje op haar wang en stond weer op. Hij trok Cher weer mee en sloeg een arm om haar middel.
"Ik heb geleerd." Zei Stefano glimlachend en hij liep samen met Cher naar buiten. Sommige mensen keken wel een beetje vreemd op toen hun samen uit een deur kwamen waar eigenlijk niemand hoorde te zijn. Maar ja Cher en Stefano konden wel meer gekken dingen doen. Eigenlijk bleef Stefano nog steeds verbaast over hun relatie. Net maakte ze elkaar nog af en leken ze wel een stel.

Toen Cher en Stefano eenmaal bij het kroegje waren waar Cher en Stefano altijd kwamen. De meeste vampiers zaten hier eigenlijk wel, maar toch was het midden in de stad. Stefano bestelde twee drankjes en nam Cher mee naar achteren waar de dartboards stonden. Hij haalde de darts uit het bord en gaf ze aan Cher.
"Ladies first." Zei hij met een glimlach terwijl hij achter Cher ging staan bij het tafeltje.

Verbaast keek ze naar Stefano toen hij haar om draaide en ze vervolgens zijn lippen op de hare voelde. Niet dat ze het erg vond, totaal niet ze had het enkel niet verwacht. Met een grijns opende ze haar lippen en zocht zijn tong op. Zonder te aarzelen zorgde ze er voor dat ze op hem lag en keek hem dan ook glimlachend aan. "Is dat al een klein beetje moeite?" Met een grote grijns keek ze hem aan en knikte zacht. "Je gaat de goeie kant op.", fluisterde ze zacht. Toen ze zijn arm om haar middel heen voelde. Sloeg ze haar arm ook om de zijne heen en zag al snel de blikken van de mensen. Zonder er ook maar wat van aan te trekken liep ze samen met Stefano de club uit. Toen ze dan ook buiten was voelde ze zich toch opgeluchter. Ondanks dat Stefano haar een soort van vergeven had voelde ze zich nog steeds naar en slecht. Ze had het kunnen voorkomen als ze het hem eerde gezegd had. Maar hoe moest zij nu weten dat ze dat had moeten doen. Ze dacht dat het gewoon een of andere fase was. Maar blijkbaar dus niet. Toen ze bij de kroeg waren zag ze al snel een aantal bekende en glimlachte naar hen. Vervolgens richtte ze haar aandacht weer op Stefano en wachtte tot dat hij het drinken besteld had. Toen ze haar glas pakte volgde ze hem naar achteren en glimlachte toen ze eerst mocht. Cher nam de darts aan en gooide ze. Toen ze vlak bij de roos kwam sprong ze wat en keek hem lachend aan. "Nog een paar keer en ik win eindelijk een keer van je.", sprak ze lachend.