Im not crazy [and Riley]

[Je moet geregistreerd en ingelogd zijn om deze afbeelding te kunnen zien.]

Emble rende super snel tussen de bomen door. Ze sprong van boom naar boom. Ze gilde hard. Ze ging zitten op een steen. ‘Waarom denkt iedereen dat ik gek ben’ Vroeg ze. ‘Ik ben niet gek’ Sprak ze. [color:3da2=red ]‘Waarom moet ik nou al die kut problemen hebben’ Schreeuwde ze. Ze zuchten. Ze hoorde eigenlijk thuis in een inrichting volgens mensen. Ze had soms last van achtervolgings waanzin, medicijn verslaving, en alcohol verslaving. Ze staarde voor zich uit. Ze miste haar ouders, en vooral haar jongere broertje. Haar kamergenoot, Jared, leek wel een beetje op haar jongere broertje, zo schattig. Ze misten hem. Hij was 170 jaar geleden overleden. Ze dacht aan toen ze in een kliniek zat 160 jaar geleden. ‘Ik ben niet gek!’ Gilde ze. Ze had het gevoel dat er iemand achter haar stond. ‘En in jou geloof ik ni…’ Schreeuwde ze, terwijl de omdraaide. Ze sprong op. ‘Uhm hooi’ Sprak ze onzeker.
-INSPI LOOS-

Langzaam gleden zijn vingers over de ruwe stammen van de bomen terwijl hij steeds dieper en dieper het bos in ging. Zijn bruine ogen schoten telkens weer over de omgeving heen en rustig ademde in en uit. Aangezien de transformatie nooit volledig voltooid was, konden volledige vampiers hem nog altijd als snack gebruiken en hij wist zeker dat ze er niet voor terugdeinsden. Riley had astma, was dus eigenlijk best een makkelijk doelwit. Van zodra hij ook maar een zware inspanning uitvoerde, slibte zijn keel dicht en stikte hij. Dus met andere woorden, als hij wegliep was hij sowieso al dood. Waarom hadden ze zijn hart niet gewoon met rust gelaten zodat hij tenminste van die astma af was. Een luide gil zorgde ervoor dat Riley zich bijna doodschrok en zo snel mogelijk naar zijn medicijnen graaide. Nadat hij terug normaal kon ademen, begon hij iets sneller te lopen dan daarvoor richting het geluid. Ja, het was waarschijnlijk erg stom om naar de plek te lopen waar iemand misschien aangevallen werd of iets dergelijks, maar hij was dan ook behoorlijk stom. Zo geruisloos mogelijk liep de jongen tussen de bomen door terwijl hij zijn adamhaling onder controle probeerde te houden. Dit zou echt niet het moment zijn om te gaan hyperventileren. Een frons verscheen op zijn voorhoofd toen hij een meisje zag zitten die wat dingen schreeuwde. Voorzichtig zette hij weer een paar stappen naar voren zodat hij recht achter haar stond. "Ik denk niet dat het echt geloofwaardig overkomt als je in een bos gaat beginnen te schreeuwen dat je niet gek bent," zei hij zachtjes terwijl hij de begroeting negeerde. Veel harder dan dit durfde hij momenteel niet te praten, anders was de kans groot dat hij weer stikte. "en waarom zou je in me moeten geloven?"

Crap, hopelijk kan je er wat mee

Kleine straaltjes zonlicht vielen door de taken van de bomen door en zorgden ervoor dat het er niet al te donker was. Niet dat Riley bang was in het donker, maar hij wilde toch wel graag weten waar hij liep en niet met al zijn hebben en houden op de grond belanden. Zou best wel iets typisch zijn, recht op zijn gezicht belanden als hij heel even alleen wilde zijn. Even hield de jongen zijn hoofd schuin en bekeek het meisje van top tot teen. Hij had haar nog nooit gezien, maar dat kwam waarschijnlijk omdat hij hier net was. Zo heel moeilijk vond hij het niet omcontact te leggen met mensen of vampieren, maar hij verkende liever eerst de omgeving. Dan wist hij tenminste waar hij heen moest rennen als iemand hem als snack zou willen gebruiken,binnen of buiten de school. Binnen in Usay High moest hij waarschijnlijk niet bang zijn,maar in de buitenwereld waren er niet echt regels. Voor even werden zijn ogen groot toen het meisje een paar pillen bovenhaalde en deze doorslikte. "Je weet toch dat het niet goed is om zomaar pillen in te nemen, toch? Zeker zoveel in een keer." De uitdrukking op zijn gezicht veranderde in een grijns toen ze ineens van onderwerp veranderde. Niet erg subtiel als hij eerlijk moest zijn. "Ik ben hier nieuw, wilde de boel wat verkennen." Even liet Riley zijn bruine ogen door het bos glijden om ze daarna terug op het meisje te richten."Mijn naam is Riley, by the way. Voor als je het wilde weten."