Saved by my cellphone.

Een lange jongeman met blond haar en blauw grijze ogen kwam de kamer binnen gestapt. Op het moment dat hij de deur opende hoorde hij iets knappen. Het deed hem aan kauwgom denken dat je op blies tot dat het niet meer groter kon. Kai keek de kamer rond. Zijn blik bleef hangen bij een meisje, waar van het geluid vandaan was gekomen. Dat moest wel. Kai sloot de deur achter zich. Over zijn schouder hing zijn zwarte tas schooltas. ''Ey'' Begroette hij haar simpel. Hij pakte met zijn hand een hengsel van de tas vast, de tas haalde hij van zijn schouder af terwijl hij naar een bank toe liep. Hij gooide de tas op bank neer. Hij had zojuist de school even bekeken, deels dan. Hij had geprobeerd de interessante onderdelen te vinden. Maar een school bleef een school, niets interessants aan dus. Voor zover hij nu wist. Want er was wel degelijk meer aan de hand in dit gebouw.
Kai zijn blik viel weer even op het meisje. Maar van het meisje kwam hij algauw bij het boek dat op de grond lag. Het lag open geslagen. Kai trok een wenkbrauw op waarna hij algauw naar het boek toe boog en het oppakte zonder te vragen of dat uberhaubt wel mocht. Hij bekeek het boek even. ''Ik wist niet dat tegenwoordig boeken via de grond werden gelezen'' Reageerde hij er met een wat flauwe toon in zijn stem op. Zijn blik gleed over de pagina waarop hij was open geslagen. Bladzijde 134, het leek op geschiedenis. Kai zou er bijna een rilling van over zijn rug krijgen. Het had allemaal met school te maken, althans hij linkte het naar school. Hij had er niets mee. Zijn blik ging dan ook weer terug naar het meisje toe. Hij reikte het boek algauw weer naar haar uit. ''Geen interessant boek wat je leest'' Zei hij met een flauwe grijns zichtbaar op zijn gezicht. Het was niet verkeerd bedoelt, het was voor hem normaal om zo te doen.

Het eerste wat hij kreeg van haar was een halve hallo, althans hij ging er maar vanuit dat ze dat er mee bedoelde. Het kwam er dan ook wat mompelend uit waardoor het minder goed verstaanbaar was. Voor een moment leek ze dan ook nog meer bezig te zijn met haar kauwgum in plaats van met hem. Maar zodra hij zich op haar boek richtte, trok haar dat aandacht wat meer. Kai richtte zich daarna op het boek en reageerde dan ook op de manier van hoe het boek op de grond had gelegen. Het was een sarcastische opmerking geweest, wat voor hem normaal was. Hij reageerde wel vaker zo op dingen. Hij had niet door dat het op haar wat stoer over kwam. Niet dat hij er moeite mee zou hebben als ze het stoer zou vinden. Dat zou hij juist wel leuk vinden, aangezien hij af en toe ook nog wel een lichte echo in zijn grappen voegde. Ze kaatste terug op zijn woorden. Hij keek naar haar en grijnsde langzaam aan wat. Die reactie vond hij wel leuk, het was zo'n reactie waar hij altijd weer in op kon gaan. ''Dat doen andere jongens ook niet, dat doe alleen ik'' Reageerde hij algauw met een knipoog op haar.
Zodra hij haar het boek uit reikte en dan ook nog wat had gezegd keken ze elkaar voor een moment in de ogen aan. Zijn blik was kalm. Het meisje reageerde op zijn mening over het boek. Ze zei hem al gauw dat ze het niet aan het lezen was geweest. Ze nam het boek daarna over en stopte het weg in haar tas. Kai grijnsde langzaam aan wat. ''Geloof ik gelijk'' Reageerde hij met een flauwe grijns op haar, het kwam er dan ook weer wat sarcastisch uit. Zij stond ondertussen op en kwam naast hem staan. Kai keek opzij naar haar met weer een kalme blik. Ze vroeg naar zijn naam. ''Kai, jij?'' Reageerde hij simpel op haar. Het maakte voor hem niet uit om zijn naam te geven. Hij kwam dan ook gewoon relaxed over. Misschien wel wat flauw en sarcastisch ook. Maar goed daar moest ze dan maar aan wennen als ze met hem wilde praten. Hij keek de woonkamer voor een kort moment wat rond zodra ze van hem weg liep. Ondertussen luisterde hij naar het getik van haar hangen waardoor hij kon bepalen waar ze was en of ze weer bij hem in de buurt kwam. Uiteindelijk kwam ze weer op de bank zitten, met een plof. Kai plofte kalm naast haar neer en legde een arm op de rugleuning. Hij keek kalm naar haar, wachtend voor haar antwoord.

Hij had gezien hoe ze geërgerd het boek in haar tas had gedrukt. Geërgerd door hem? Een lichte flauwe grijns verscheen op zijn mond. Waarschijnlijk wel. Maar hij trok zich er verder maar niet teveel van aan en bleef enkel in zijn relaxte stand. Nadat hij zich aan haar had voorgesteld en zij op de bank ging zitten plofte hij naast haar neer op de bank en had hij zo zijn arm achter haar op de rugleuning van bank geplaatst. Met een kalme blik keek richting haar terwijl hij op een antwoord wachtte. Als ze die uberhaubt nog ging geven. Het leek er bijna op alsof ze niet blij was met zijn aanwezigheid, of in ieder geval de kalmte die zijn aanwezigheid veroorzaakte. Hij kon het nou eenmaal niet helpen. Hij had niks om zich druk over te maken, dat was hij zo wie zo al niet van plan. Zeker niet als het om school of iets in die richting ging. Dat interesseerde hem toch al minder dan eigenlijk zou moeten. Kai keek voor een moment de kamer rond maar het duurde niet lang of het meisje trok zijn aandacht weer. Weer even kalm keek hij haar in de ogen aan. Ze bleek Isabel te heten. Daarna noemde ze hem ineens u. En dat niet alleen. Ze praatte met een, hij zou het bijna vreselijk noemen, brits accent. Waar was ze mee bezig om zo op hem te reageren? Moest hij er van onder de indruk raken? Voor een moment bleef Kai haar zwijgend aan kijken, zijn kalme blik veranderde er echter niet door. Waardoor je ook minder goed kon in schatten wat er in hem op ging op dit moment. ''U? Ik wist niet dat ik er zo oud uit zag..'' Reageerde hij uiteindelijk wat droogjes op haar. Het was een opmerking waarvan hij zelf niet eens wist waar het vandaan kwam. Kai had er echter gewoon niks mee gekund dat Isabel zo op hem had gereageerd. ''Hou trouwens maar op met brits acteren, je kan er niets van'' Zei Kai dan ook tegen haar, langzaam aan verscheen er weer een flauw grijnsje op zijn mond terwijl hij haar weer kalm in de ogen aan keek. Iets van uitdaging leek ook zichtbaar te zijn. Kai was benieuwd hoe ze zou reageren. Het was ook gewoon dat hij zelf ook niets met dat brits had, hij kwam uit canada dus daar sprak je ook weer op een andere manier.

Kai merkte hoe verbaasd ze richting hem keek na zijn opmerking over haar Britse accent waarschijnlijk vond ze dat niet zo leuk. Maar doordat hij een grijns liet zien leek haar reactie toch te verdraaien. Ineens leek het haar toch minder uit te maken en zei ze dan ook dat als hij die grijns van hem niet had gegeven, ze hem wat had gedaan. Kai zijn grijns verdween dan ook niet en hij stond zo op het punt om op haar te reageren, maar op dat moment stond zij al op van de bank en gooide ze ineens een kussen richting zijn lichaam. Echter raakte het kussen niets van hem, hoogstens een punt van het kussen dat zachtjes langs zijn been streek. Maar dat was het dan ook wel. Het kussen kwam zo met een niet al te harde plof weer op de bank terecht. Voor een moment keek Kai zwijgend naar het kussen, alsof hij aan het bedenken was wat hij daar nu weer mee aan moest. Maar zo gauw Isabel toe gaf dat ze geen brits kon, en eigenlijk ook niet gooien. Wat hij zojuist dus wel had gemerkt, keek hij weer richting haar. Hij knikte dan ook eens bevestigend terwijl hij haar bewegingen met zijn ogen volgde zodra ze weer bij hem kwam zitten. ''Zo'n vermoeden had ik al'' Reageerde hij flauwtjes op haar, hij had dan ook wel even wat gegrinnikt door haar wat aanstellerige toon in haar stem, het had wel grappig geklonken. Ja dat brits van haar had hem iets té nep geklonken, en nou ja het kussen.. dat sprak voor zich.
Rustig liet hij zijn gespierde arm nog gewoon op de rug leuning achter haar lichaam liggen. Ze leek er geen moeite mee te hebben en hij was zo wie zo niet van plan zijn arm weg te halen want hij zat zelf ook wel prima zo. Zodra ze zat begon ze verder over de manier waarop iedereen hier praatte. Lichtjes trok Kai een wenkbrauw op zodra ze hem zei dat hij niet een van die muffins was. Kai pakte het kussen van de bank op die nog bij hem lag. ''Ik ben geen muffin nee'' Reageerde hij droogjes. ''Ik ben een canadees'' Vervolgde hij zijn woorden terwijl hij ineens het kussen terug naar haar toe gooide zodra ze hem in zijn helder blauwe ogen aan keek. ''Jij?'' Vroeg hij daarna heel normaal maar toch ook weer met een wat uitdagende grijns alsof hij zojuist niets met het kussen bij haar had gedaan.

Ze kwam dus uit Californië, dat verklaarde een hoop waarom ze niets met het Britse accent had. Licht knikte Kai dan ook even wat terwijl ze algauw na haar antwoord vroeg of hij dus een ijshockeyer was geweest. Kort haalde Kai zijn schouders even op. ''Wanneer ik zin heb wel'' Antwoordde hij flauwtjes op haar. Kai hield wel van sporten, maar hij was niet zo van de afspraken. Of hij kwam te laat, of het was wel zo dat hij op de vuist ging met een van zijn team genoten omdat hij niet met ze op kon schieten, je zou hem daar ook wel voor aan kunnen zien. Zijn massief gespierde lichaam leek elk gevecht uit te dagen. Toch ging Kai uit zichzelf niet snel op de vuist. Het was meestal zo dat hij pas actie ondernam als iemand aan zijn vrienden kwam of aan hem zelf. En dan was het ook gelijk zo dat hij ze wel duidelijk maakte dat ze niet weer wat bij hem moesten flikken.
Nu kon Kai de kans krijgen om een grap over haar indentiteit te maken, maar toch deed hij dat niet. Zijn aandacht werd namelijk al weer door haar volgende woorden getrokken. Zo was hij voor haar dus een ijshockeyspeler maar dat niet alleen, hij was zo ook een grizzlybeer. Kai ging langzaam aan wat rechter zitten terwijl hij voor een moment een wenkbrauw op trok alsof hij haar woorden niet kon geloven. Maar het duurde niet lang of een lichte grijns vormde zijn lippen weer. Kai boog wat naar haar toe terwijl hij zijn vrije hand op hield alsof het een berenklauw was, zijn andere arm bleef kalm ongeroerd achter haar op de rugleuning. ''Een sexy grizzlybeer mag ik hopen?'' Zei hij al gauw met een grijns tegen haar terwijl hij haar een knipoog gaf. Voor een moment waren hun gezichten een stuk dichter bij elkaar. Voor een moment bleef hij haar dan ook in de ogen aan kijken, waarna hij uiteindelijk weer naar achteren ging zodat zijn rug terug tegen de rugleuning terecht kwam. Hij liet zijn hand dan ook weer zakken en plaatste deze op zijn been. Voor even zag hij hoe ze naar zijn arm achter haar keek. Hij volgde haar blik even maar keek al gauw weer terug naar haar. Als ze het een ramp vond moest ze er maar wat van zeggen, maar het leek erop dat ze er geen moeite mee had en uiteindelijk stelde ze dan een vraag over de lessen. Kai haalde zijn schouders even op met een lichte zucht. ''Saai, zoals normaal'' Reageerde hij op haar. ''Of wou je mij vertellen dat jij wel iets 'leuks' beleefd hebt in de lessen?'' Vroeg hij vervolgens dan ook aan haar terwijl hij een nadruk op 'leuks' had gelegd. Hij zou het zich niet kunnen voorstellen, iets leuks beleven in de lessen.

Voor een moment hadden ze elkaar in de ogen aan gekeken. Hun gezichten waren zo dicht bij elkaar geweest dat ze elkaars adem bijna tegen hun lippen hadden kunnen voelen. Daardoor had Isabel haar woorden wel afgebroken. Hij had niet door gehad dat hij haar woorden verkeerd had begrepen, maar dat maakte nu ook niet meer uit. Voor een moment was het stil tussen hen. Zijn gezicht was zo dicht bij die van haar dat hij haar bijna zou kunnen of willen kussen. Echter gebeurde dat niet. Kai kon wel wat flirterig zijn, maar als hij iemand wilde kussen moest hij er toch echt wat voor gaan voelen, anders vond hij het ook zo doelloos. Maar zo iemand plagend, zoals Isabel. Vond hij wel leuk. En wie weet, ze zag er zeker goed uit en haar karakter had ook wel iets. Langer met haar optrekken zou hij niet erg vinden. Maar toch besloot hij uiteindelijk weer terug tegen de rugleuning te gaan zitten, waardoor de ruimte tussen hun gezichten weer groter werd. Voor een moment viel er een stilte tot dat Isabel vroeg of de lessen leuk waren, waarbij ze naar zijn arm achter haar keek. Voor een moment had Kai er dan ook naar gekeken, maar richtte zich al gauw weer op haar door haar vraag. Hij antwoordde er dan ook op. Nee de lessen trokken hem nooit zo en dus was het ook een simpel antwoord wat hij gaf waarna hij haar terug een vraag stelde. Isabel sloeg haar ogen ten gronden. Bijna alsof hij iets verkeerds had gezegd. Voor een moment keek Kai dan ook licht wat vragend richting haar. Zijn antwoordde uiteindelijk dan ook dat er niets leuks was geweest aan de lessen. Kai knikte eens. Voor een moment keek Kai de kamer weer even rond terwijl hij naar Isabel haar woorden luisterde over dat ze nieuwsgierig was geweest waarom hij hier als eerst was geweest. Hij keek haar dan ook weer in de ogen aan en zag haar glimlach. Kai grijnsde voor een moment even flauwtjes naar haar. ''Om gezelligheid te zoeken, wat ik nu heb gevonden'' Zei hij kalm tegen Isabel. Ja hij vond het zo wel gezellig met Isabel, het kon altijd nog gezelliger natuurlijk. Beetje dansen en zo, wat hem in tussen dan ook op een idee bracht, maar ze was zeker wel aangenaam gezelschap. Kai ging dan ook even weer wat rechter zitten. ''Heb je vanavond wat te doen?'' Vroeg Kai kalm aan haar. ''Want ik ben vrij, dus wil je mee uit?'' Stelde hij algauw daarna eigenlijk al weer voor. Hij mocht haar wel, dus mee uit vragen kon geen kwaad leek hem. Hij had ook gewoon weer even behoefte om uit te gaan. Lekker wat drinken en dansen. Niet aan school en al dat soort, voor hem, belachelijke dingen.

Voor een moment leek Isabel ineens te blozen. Niet heel hard maar wel lichtjes. Had hij dat veroorzaakt? Dat moest wel. Zou ze zich gevleid voelen? Kai grijnsde flauwtjes bij de gedachten. Het was dus ook wel duidelijk dat hij het wel gezien had. Net toen Kai wat antwoordde zei Isabel hem ineens te wachten. Ze stuurde vervolgens snel een smsje waarna ze zich weer tot hem richtten. Kai keek dan ook voor een moment naar haar mobiel waarna hij terug naar haar keek. Zodra ze haar mobieltje weg stopte, en hij weer de aandacht leek te krijgen besloot hij haar dan ook maar mee uit te vragen. Misschien dat ze ergens wat konden drinken en dansen. Kai had wel zin om wat leuks te doen en Isabel vast ook wel. Voor een moment bleef het stil. Kai keek dan ook langzaam aan wat vragend naar haar. Misschien dat hij af en toe dan ook wel licht ongeduldig was. Plotseling veranderde Isabel haar blik in een uitdagende waarna ze dan ook antwoordde op zijn voorstel. Al was het een niet een al te serieus antwoord. Voor een moment trok Kai zijn wenkbrauw dan ook even op waarna hij zijn armen even over elkaar heen sloeg. Net toen hij weer een antwoord wilde geven ging Isabel weer verder. Haar droge woorden over haar tante hadden een 'ja' betekent. Langzaam aan verscheen er dan ook weer een grijns op Kai zijn mond en zodra Isabel even moest lachen, grinnikte hij ook voor een moment. ''Mooi, anders had ik je wel ontvoerd'' Reageerde hij flauwtjes op haar. Het werd hem langzaam aan wel duidelijk gemaakt dat Isabel wel eens een erg gezellig meisje kon wezen, dat was voor hem nog meer reden geweest om haar mee uit te vragen. Uiteindelijk vroeg ze naar welk café hij haar van plan was mee te nemen. ''Er is een nieuw café in de stad hoorde ik, misschien is dat wat'' Stelde hij kalm aan haar voor, al snel daarna leek ze weer gesmst te worden en reageerde ze dan ook waarna ze haar excuses aanbood richting hem. Kai haalde zijn schouders even op als teken dat het hem niets uit maakte. Als het belangrijk voor haar was dan moest ze reageren, simpel zat. Kai keek haar nog even kalm aan waarna hij op stond en zijn tas van de grond pakte. ''Ik breng deze troep even weg, daarna kom ik hier terug naar toe en kunnen we er heen gaan?'' Stelde hij daarna al gauw met een kalme grijns voor. Ja hij had ook echt zin om gewoon zo snel mogelijk te gaan. Hoe eerder hij weer uit kon gaan hoe beter. En nu zou hij samen met Isabel gaan, die er goed uit zag en tot nu toe ook zeker een leuk karakter had.

//New topic