And so we meet again

Met zijn handen in zijn zakken liep hij in een rustige pas door het bos heen. Zijn blik was voor zich uit gericht, bij elke stap die hij zette leek er geen beweging te komen in zijn blonde korte haren die in model gezet was door gel. Af en toe bekeken zijn blauwe ogen de omgeving, maar het duurde niet lang of hij keek weer voor zich uit.
Zijn naam was Kai Chambers. Een lange jongen breedgeschouderde jongen. En de meesten konden wel zeggen dat hij er goed uit zag. Niet dat hij zich er wat van aan trok. Hij was zich er niet van bewust hoe anderen naar hem keken, laat staan dat hij zich er interesseerde. Een lichte zucht ontsnapte zijn mond. Dit was een totaal nieuwe omgeving voor hem. Hij was ingeschreven in een nieuwe school. Usay High als hij het zich goed herinnerde. Hij zou er morgen naar toe gaan voor zijn eerste dag. Vandaag was hij simpel weg van plan om niks te doen, of in ieder geval wilde hij het op een relaxte dag houden. Kai trapte af en toe een steentje weg die hij op zijn pad tegen kwam. Hij wist niet wat hij zich van de nieuwe school moest voorstellen. Hij had er nog weinig over gehoord, enkel dingen over kunnen lezen op de site of de brieven die hij had gekregen voor zijn toelating. Zolang het maar een school was met niet te veel strenge docenten en dat soort zooi er om heen. Dan vond hij het goed.
Voor een moment bleef Kai staan zodra hij boven zich iets leek te horen. Hij keek omhoog een boom in. Langzaam aan verscheen er een flauwe grijns op zijn mond. Ten eerste was het iemand die hij kende, die boven hem hing in een tak. Ten tweede leek ze in gedachten te zijn. Kai besloot daar dan ook gebruik van te maken. Hij liep naar de boom toe en pakte een tak vast. Hij trok zich omhoog en al snel volgde een andere tak tot dat hij bij het meisje, oftewel een oude vriendin van hem, op de tak kwam zitten. ''Aan het dromen?'' Vroeg Kai plotseling aan haar. Zijn ogen stonden kalm op haar gericht. Hij had haar al een tijd niet meer gezien. Maar hij herkende haar nog wel, Kaie. Hij wachtte rustig af tot hoe ze zou reageren op zijn plotselinge komst naar haar toe.

Het duurde niet lang of Kaie gaf haar reactie. En niet zomaar een reactie, het was een behoorlijk hilarische. Kaie viel van de tak af, ze leek behoorlijk geschrokken te zijn van hem. Kalm keek Kai met een lichte grijns omlaag naar haar. Het duurde dan ook niet lang of er verscheen net zo'n lichte grijns op haar gezicht zodra ze door kreeg dat hij het was. Ze konden beide wel wat hebben. Als hij iemand anders was geweest had ze vast en zeker anders gereageerd. Maar zij waren vrienden. Ze hadden lol met elkaar gehad. Dus dit voorval werd vast snel vergeten. Het duurde dan ook niet lag of ze stond weer recht, klopte haar kleren af en reageerde op zijn woorden. ''Nee tuurlijk niet'' Reageerde Kai vol sarcasme, wat hij dan ook echt uit drukte. Zo was hij gewoon. Je kon er tegen of niet.
Het duurde niet lang of Kaie kwam weer terug bij hem in de boom. Ze kwam tegenover hem te zitten. Zijn blik viel op haar lichaam, daarna haar gezicht. Ze leek niet verandert vergeleken met toe. Nog steeds had ze zo'n mooi gezicht waar de donkere lokken van haar haar langs hingen en een mooi beeld van haar weer gaven. Kai had vanaf het begin al zo over haar gedacht, maar nooit was er echt iets van een relatie tussen hen ontstaan.
Al snel startte ze een gesprek, wat ook wel nodig was nu ze elkaar al een tijdje niet meer gezien hadden. Kai haalde kort zijn schouders op zodra ze vroeg hoe het met hem ging. ''Het gaat z'n gangentje'' Antwoordde hij een simpel. Een ander antwoord kon je op zo'n moment niet van hem verwachten. Hij grijnsde even flauwtjes door de woorden die volgden, ze had hem niet verwacht. ''Verhuizing, nieuwe school en ga zo maar door'' Vertelde Kai in het kort aan haar. ''En hoe is het met jou? Nog even mooi zoals altijd'' Begon Kai al snel wat flauwtjes tegen haar. Maar zij kende hem al langer, dus ging hij er wel vanuit dat ze het kon hebben van hem.

Kai volgde bijna elke beweging die haar lichaam maakte. Zo zat ze met haar hoofd licht wat schuin, tegenover hem. Kai keek er kalm naar. Het was die reactie die ze wel vaker met haar lichaam gaf. Het had wel iets. Het duurde niet lang of ze reageerde op zijn woorden. Het feit dat hij hier zo ineens naar toe verhuis was leek haar te interesseren. Ze begon dan ook over het bedrijf en al. Het bedrijf dat eens zo goed was. Nu was er niets meer van over. Zijn vader had er behoorlijk van gebaald. Maar nu had hij nieuw werk en dat beviel hem. Zijn moeder nam nog de moeite om naar haar werk te reizen die zich in hun vorige woonplaats bevond. Kai was de enige die zich moest vestigen hier. Maar hij was geen moeilijk persoon, maakte makkelijk contact en een belangrijk punt: Kaie, die hij weer was tegen gekomen. Het was altijd gezellig met haar geweest en dat zou vast ook zo blijven.
''Baas stopte, bedrijf failliet'' Reageerde hij flauwtjes maar gewoon weg simpel. Het deed hem ergens dan ook niet heel veel. Hij zou zijn weg wel weer vinden. Enkel vroeg hij zich af hoe de school zou zijn, maar dat zou hij later wel zien. Hij hield zich normaal gezien toch al niet veel bezig met school. Iets waar hij de moeite ook niet voor nam om het serieus te nemen. Kai stelde haar een weder vraag. Ze reageerde niet op de woorden over dat ze mooi was, maar dat hoefde ook niet van hem. Het was enkel wat flauw gedrag geweest van hem. Iets wat ze wel gewend was en geen moeite mee leek te hebben. Het duurde niet lang of ze vertelde hem hoe het met haar ging. Kai luisterde er kalm naar. Hij knikte uiteindelijk eens was. ''Klinkt als een prachtig levensverhaal'' Zei hij met een lichte sarcastische klank in zijn stem. Zelf trok Kai even een been op en zette zijn voet op de tak. Voor een moment keek hij omlaag naar de grond. Een vogeltje zat onder hem in de grond te wroeten, opzoek naar iets eetbaars. Kai zijn hand pakte een takje vast en brak het af. Het duurde niet lang of het takje glipte uit tussen zijn vingers weg en kwam beneden op het vogeltje terecht. Het vogeltje schrok zich rot en vloog al snel weg. Kai grijnsde flauwtjes.
Maar het duurde niet lang of zijn aandacht ging al gauw terug naar Kaie door haar woorden over hem. Kai trok lichtjes een wenkbrauw op. ''Niet zo? Ik dacht dat ik er altijd al zo aantrekkelijk uit zag'' Zei Kai algauw met een grijns tegen haar. Hij gaf haar een knipoog. De kalme uitdrukking op zijn gezicht verscheen daarna weer. ''Al iets in gedachten voor vandaag?'' Vroeg Kai kalm aan haar. Kai wist zelf nog niet hoe hij deze dag in zou vullen. In ieder geval was het zo al wel gezellig met Kaie, dus dat kon hij best even volhouden.

Kai moest eerlijk toegeven dat hij Kaie haar aanwezigheid had gemist, al was ook hij iemand die dat niet zou verwoorden. Toch hield hij het zo wel gezellig met haar wat een teken was dat hij het dan ook goed vond zo. Kaie of officieel eigenlijk Mary, was een erg goeie vriendin van hem. Zodra ze elkaar een tijd niet meer zagen, begon hij dat ook wel te voelen. Eigenlijk had hij nooit echt begrepen waarom dat zo was gelopen, maar hoe dan ook waren ze elkaar nu weer tegen gekomen. En dat leek hem een goed begin.
Kai luisterde aandachtig naar haar woorden over dat hij altijd al een hunk zou zijn geweest. Kai grijnsde langzaam aan even wat door haar overdreven uitgedrukte sarcasme. Ja zij kon er net zo goed wat van. Maar daar hield hij dan ook wel van. Hij had iemand nodig die het leven ook niet al te serieus nam, en wist hoe lol te maken. ''Maar nu.. heb ik het nog steeds'' Reageerde hij met een kalme grijns. Hij tilde een hand op en streek met zijn vingers voor een kort moment door zijn blonde haren heen, alsof hij stond te poseren als model. Hij plaatste zijn hand daarna al snel weer op de tak zodra ze begon te lachen. Kai grinnikte dan ook even. Kai wist dan ook wel de verschillen tussen vrolijk en echt vrolijk bij Kaie. In dit geval was ze echt vrolijk. Want ze hadden ook gewoon weer lol zoals vroeger, zoals het hoorde.
Aandachtig luisterde Kai naar haar woorden over wat ze deze dag zou gaan doen. Veel kwam daar enkel niet uit. Maar verder in haar woorden moest hij lichtjes wel weer wat grijnzen. ''Correctie, een knappe debiel. Waar je wel weg van kan dromen'' Reageerde hij op haar alsof hij haar aan het verbeteren was. Die scheve grijns stond weer op haar mond, iets wat een duidelijk kenmerk was van haar. Net zoals dat ze haar hoofd wel eens wat scheef kon houden. Het waren trekjes die voor Kai allemaal bekend waren, dat idee voelde aangenaam voor hem. Kai zag Kaie uiteindelijk naar beneden kijken, naar de plek van het vogeltje. Zachtjes grinnikte Kai wat, hij had geen medelij met het vogeltje gehad. Zijn blik ging dan ook al gauw genoeg weer terug naar Kaie. Vooral door haar woorden die ze uit sprak nadat ze neer was gaan liggen. Ze noemde hem ineens Einstein? Kai ging met zijn vingers langs de plek waar een snor zou kunnen zitten. Hij deed voor even alsof hij het uiteinde van de snor vast pakte en grijnsde weer wat. ''Dan zou ik er nog genialer uit zien'' Reageerde hij flauwtjes. Hij dacht even na maar er schoot hem al gauw genoeg iets anders te binnen. ''Zit jij ook op die Usay high?'' Vroeg hij al gauw aan haar. Benieuwd naar waar zij nu zou zitten. Als ze op dezelfde school zat dan kan dat ook wel lache wezen.

Voor een moment bleef het opvallend stil aan Kaie haar kant. Alsof ze er met haar hoofd niet bij leek te zijn. Kai had het maar half door en sprak dan ook gewoon door tegen haar. Maar zodra hij over de school begon leek ze weer terug op de wereld te komen. Kai keek even met een licht wat flauwe grijns richting haar zodra ze recht schoot. Daarbij verscheen er een fonkeling in haar ogen. Het had wel wat, al paste het niet bij haar woorden. Het klonk niet positief. Zou dat betekenen dat de school ook niets was? Kalm luisterde hij naar haar woorden. Hij grinnikte even door de manier hoe ze erbij keek. Zij was ook geen type voor school, net zoals hij dat niet was. Het interesseerde hem ook vrij weinig. Maar net zoals bij haar hadden zijn ouders liever ook dat hij uiteindelijk wat bereikte met zijn opleiding.
''Iets wat jij leuk vind?'' Begon hij kalm tegen haar. ''Iets leuks zoals ik?'' Maakte Kai zijn woorden al gauw af met een lichte flauwe grijns. Kai wist dat ze bij een pleeggezin zat. En dat het niet iets was waar ze graag over praatte. Zelf zag hij haar het liefst niet somber, maar hij was ook iemand die zich moeilijk kon inleven in anderen. Daarom ging hij er ook niet teveel op in. Dat bespaarde weer wat gedoe. Kaie vertelde hem vervolgens dat ze ook naar Usay High ging, daarbij vroeg ze of hij al een idee had. Kai knikte eens. ''Me ouders hebben een haat aan me en sturen me naar school, die school'' Reageerde Kai flauw op haar met licht weer wat sarcasme.
Kai zijn blik bekeek haar gezicht even wat, ze leek er nog steeds niet helemaal bij. Veel hield haar vast bezig. Maar ze antwoordde toch op zijn woorden. Hij grinnikte even lichtjes. ''Weet ik'' Reageerde hij kalm, maar ook voor de grap. Het was niet dat hij een groot echo had, maar hij maakte er wel eens grapjes over. Het duurde niet lang of ze slaakte wat dromerig een zucht, al richtte ze zich daarna wel weer op hem. ''Dromen over hoe ik er uit zie zonder shirt?'' Reageerde hij dan ook weer wat flauwtjes op haar met een lichte uitdagende grijns, die uitdaging straalde zijn ogen dan ook net zo goed weer uit. Af en toe herkende je dan weer de jonge ondeugende Kai erin.

Kai zag een kleine lach zichtbaar op haar lippen. Ja zij was dan wel weer iemand die nog wel weer de humor in zag van zijn ego centrische woorden. Al was het allemaal voor de grap. Normaal dacht hij niet heel hoog van zichzelf. Al wist hij wel dat hij in de smaak viel bij de meiden, in ieder geval was dat zo geweest op zijn vorige school. Dat hadden de meiden daar duidelijk aan hem laten weten. Kai had er echter nooit heel veel mee gedaan. Hij was wel eens met een naar het school bal of feest geweest omdat ze het dan zo graag wilden dat ze er bijna voor op hun knieën gingen. Maar meer dan dat werd het dan ook meestal niet. Kai was een makkelijk persoon, maar hij nam niet zomaar een vriendin. Het meisje zou wel echt wat voor hem moeten betekenen.
Kai luisterde naar haar woorden over hem en de droom. Hij grijnsde even licht wat. ''Natuurlijk'' Reageerde hij gelijk op haar. Hij volgde haar bewegingen met zijn ogen zodra ze recht stond. Kai had haar vaker zo gezien. Hij had nooit geweten dat ze een half vampier was, daarom verbaasde het hem ook elke keer weer hoe ze dit voor elkaar kreeg. Ze sprong vervolgens naar beneden. Kai keek kalm omlaag naar haar. Ze landde perfect en met kalmte op de grond. Alsof ze een kat was die altijd op haar pootjes terecht kwam. Kai luisterde kalm naar haar woorden die volgde. Hij grinnikte al snel even. ''Ik wist wel dat je op me viel'' Reageerde hij uitdagend op haar met een knipoog. Hij ging daarna ook van zijn tak af en kwam kalm op de grond terecht. Het was niet een mega hoogte geweest dus ook hij kon nog wel op een normale manier blijven staan zodra hij op de grond terecht kwam. Ze ging daarna al snel verder met praten, over dat hij maar eens wat moest verzinnen om te gaan doen. Het duurde daarna niet lang of ze gaapte ineens. ''Jou naar bed brengen, lijkt me een goeie optie'' Reageerde hij flauwtjes op haar. Hij knikte daarna eens na haar woorden die volgde. Hij vond het best, al had hij eigenlijk al wel een idee van wat ze zouden kunnen gaan doen. Hij sloeg ineens een van zijn sterke gespierde armen om haar schouders heen. ''Wat dacht je van uit gaan? Of is het daar hier te dood voor?'' Vroeg hij met een kalme grijns aan haar.

Kai keek lichtelijk wat droogjes richting Kaie die met haar hoofd wat schudde zodra hij neer kwam op de grond. Ja hij was nou eenmaal niet zo stabiel als zij, dat kon hij ook niet helpen. Al heeft hij genoeg aan de sportschool en al gedaan dus hij kon wel wat hebben. Het was dan ook wel aan hem te zien als je naar zijn lichaam keek. Kai luisterde kalm naar haar woorden, nadat hij op haar had gereageerd dat ze gaapte. ''Nou een keertje dan'' Reageerde hij flauwtjes op haar. Hij sloeg daarna een arm om haar heen. Hij trok zich er nooit ergens van aan hoe iemand daar op reageerde. Meestal hadden vrienden van hem er geen moeite mee. Ze zagen het gewoon als vriendschap. Hij bedoelde er verder ook niet zo zeer wat mee. Terwijl ze verder liepen luisterde Kai naar haar woorden over hoe het hier ging. Het leek erop dat er niet heel veel te beleven was, maar dat was niet het enigste. Ze leek een aardig stuk niet te willen lopen. Kai grinnikte even. ''Luie donder'' Reageerde hij met een lichte grijns op haar.
Ze gaf hem vervolgens een duwtje waardoor hij wat naar achteren ging met zijn lichaam. Maar ze kroop dan ook al onder zijn arm vandaan. Kai liet zijn arm zakken en zuchtte eens lichtjes. ''Vond je het niet fijn warm bij mij?'' Vroeg hij flauwtjes. Af en toe kon Kai ook nog best sexistische grappen maken, maar bij dames moest je daar altijd wel wat meer mee oppassen dus hij deed het dan ook wel minder. Toch kon hij het niet altijd laten. Maar hij trok zich dan ook van weinig dingen aan. Als je er niet tegen kon moest je niet met hem om gaan, zo simpel zat het. Gelukkig was Kaie iemand waar hij een goeie vriendin aan had. Kaie liep een stukje van hem vandaan en knipoogde algauw naar hem waarna ze ineens de bosjes in ging van het pad af. ''We gaan toch geen verstoppertje spelen he!?'' Reageerde hij gelijk wat droog op haar waarna hij haar wel achterna ging. Natuurlijk ging hij haar achterna. Hij had haar al even niet meer gezien. Nu wilde hij wel weer wat tijd met haar doorbrengen natuurlijk.

Kai luisterde naar haar woorden terwijl hij haar achterna was gegaan de bossen in. Een licht grijnsje vormde op zijn lippen. ''Jammer, ik dacht dat je me zo charmant vond'' Reageerde hij flauwtjes op haar. Kalm keek hij naar haar zodra het hem was gelukt om bij haar in de buurt te komen. Ze had een opvallend snelle stap, niet dat Kai er moeite mee had. Ze was gewoon een vlotte dame. Dat vond hij prima. Althans hij nam aan dat het alleen dat was. Maar dat was niet zo. Er zat wel meer achter, net zoals haar verschijning. Ze leek nog net zo als dat hij haar ontmoet had. Er was echt helemaal niets verandert. Toch had hij zich daar nog niet heel veel van aan getrokken. Hij was allang blij dat hij haar weer tegen was gekomen. Hij had dan ook niet door dat zij er aan zat te denken om hem iets belangrijks te gaan vertellen. Iets wat hij eigenlijk wel moest weten over zijn nieuwe school. Ze vroeg na even dan ook ineens wat hij allemaal al wist over Usay High.
Kai keek even licht wat vragend richting haar. Ze vroeg het zachtjes. Alsof zijn antwoord erg belangrijk zou zijn. Kai haalde zijn schouders op. ''Wat moet ik er over weten? School is school, saai dus'' Reageerde Kai droogjes op haar. Hij wist niet wat hij anders zou moeten antwoorden. Hij was nog nauwelijks bij de school geweest. Hij had er tot zoverre nog niks bijzonders bij gezien dus hij begon zich ook wel af te vragen waar de vraag van Kaie ineens vandaan kwam. ''Is er iets mee aan de hand ofzo?'' Kwam er dan ook al snel bij hem uit terwijl hij zijn handen in zijn broekzakken stopte. Hij wachtte maar af, misschien kwam er wel iets spannend's, wie weet.

Kai had zijn handen in zijn zakken gestopt. Hij nam zo dan ook wel een afwachtende houding aan. Hij was benieuwd wat Kaie zou gaan antwoorden. Want hij kreeg wel degelijk in de gaten dat er wat was. Het was enkel zou dat hij niet wist wat hij kon verwachten van haar. Maar het moest wel iets bijzonders gaan zijn. Kaie ging met een hand door haar donkere haren heen. Kai trok een wenkbrauw ligt wat op. Ze leek wat gespannen? Hij had dan ook weer de neiging om te vragen wat er was. Nu wilde hij het ook echt weten ook. Maar precies op dat moment begon Kaie hem te vertellen hoe het zat. Dezelfde uitdrukking op zijn gezicht bleef hij een hele tijd op zijn gezicht vast houden. Namelijk een niet begrijpende blik. Nou ja hij begreep maar al te goed waar ze het over had, maar hij kon het gewoon niet geloven dat ze het werkelijk zei. Spoorde ze wel helemaal? Vampieren? Dat moest een grapje zijn. Kai wilde antwoordden zodra er een stilde viel. Hij trok zijn mond dan ook al open maar ze praatte algauw weer verder. Kai luisterde er maar weer naar. Voor een moment keek hij weg.
Het enige wat hij als eerst uit kon brengen was een droog kuchje. Hij richtte zich vervolgens tot haar. Hij stond klaar om een sarcastische reactie te geven. Maar toen merkte hij de lichte angst op in haar ogen. Hij keek even licht wat verrast. Wat was er toch met haar? Hij kwam wat meer voor haar staan en keek haar in de ogen aan. ''Vampiers? En jij bent geen mens?'' Reageerde hij als eerst op haar. Het kwam er wat droog uit nog. ''Je snapt dat dat vreemd klinkt tegenover mij?'' Zei hij dan ook. Hij was al helemaal iemand die zoiets moeilijk serieus kon nemen. ''Maar ik zou je wel willen geloven, je liegt niet, dat kan ik zien'' Zei hij uiteindelijk dan ook tegen haar. Die angst was niet voor niets zichtbaar in haar ogen. Dat gaf aan dat er echt wat was. Ze zou nooit liegen tegen hem. Niet op een manier zoals ze zich nu gedroeg.

Een lichte zucht ontsnapte de jongeman zijn mond. Moment zoals dit waren vreemd. De woorden klonken ongeloofwaardig en toch kreeg hij door dat ze niet loog. Die blik van haar zei genoeg. Hij kende haar lang genoeg om te weten wanneer er iets met haar was en wanneer ze net zoals hij gewoon grappen maakte. Het verschil was echter dat hij nooit veel over zichzelf los liet. Hoe hij zich op sommige moment echt voelde en dat soort dingen. Hij hield niet van die sentimentele momenten. Maar een moment zoals dit, hij wist dat hij er dan gewoon even voor haar moest zijn. En dat deed hij ook. Ze wilde een antwoord geven. Maar zodra ze zijn woorden hoorde viel ze stil. Kai reageerde er niet op. Hij keek haar enkel kalm in de ogen aan. Om te zien wat haar reactie zou zijn, voor hetzelfde geld was dit allemaal wel spel en zou ze hem dit keer in het gezicht uitlachen omdat hij er in getrapt zou zijn. Maar natuurlijk gebeurde dat niet, nee natuurlijk niet. Ze kenden elkaar te goed. Ze wisten wanneer ze er voor elkaar moesten zijn.
Hij zag hoe haar ogen groter werden. Ze had het waarschijnlijk niet aan zien komen, zijn reactie. Normaal was ze natuurlijk de sarcastische hij gewend. Dit was nog een bewijs dat ze niet loog. Na een korte stilte bedankte ze hem. Kai reageerde er niet echt op. Hij volgde enkel haar bewegingen. Dit leek een ongemakkelijke situatie voor haar te zijn. Dat was het ook gewoon wel. Maar hij deed zijn best om nu even een echt goeie vriend voor haar te zijn. Zoiets zou hij op het moment alleen voor haar doen. Uiteindelijk kwam ze weer met wat meer worden. Hij grijnsde langzaam aan even wat flauwtjes doordat ze sorry zei. Hij haalde zijn schouders eens op. ''Het klinkt nog steeds vreemd'' Antwoordde hij kalm op haar. Hij zag toen dat ze slikte, ze had er gewoon echt moeite mee. Kai slaakte een lichte zucht. Hij luisterde naar haar woorden. Ondertussen kwam hij zelf dichter bij haar. Hij sloeg zijn armen voor een moment om haar middel. Kalm hield hij haar wat tegen zich aan terwijl hij een hand op haar achterhoofd plaatste. Hij liet zijn vingers door haar donkere haar heen glijden. Het was als een troostend gebaar bedoelt. ''Het was me al opgevallen dat je er nog steeds even mooi uit zag'' Zei Kai flauwtjes tegen haar. Helemaal serieus zou hij nooit worden. Maar hij bedoelde het lief tegenover haar. Langzaam aan liet hij haar weer wat los, maar de kalme blik in zijn ogen bleef.

Voor een moment had Kai haar in zijn armen gesloten, puur om haar gerust te stellen. Het was vreemd om naar een verhaal als dit te luisteren. Vampieren, en zij, een half vampier. Maar de angst in haar ogen had hem genoeg vertelt. Hij zou haar niet gaan uitlachen, zeker niet als het nodig was dat hij nu wel serieus moest zijn. Kai voelde hoe haar armen zich ook om hem heen sloten. Ze kroop dit keer niet weg onder zijn armen vandaan. Het was echter hij die uiteindelijk besloot om haar weer te laten gaan. Hij wilde geen verkeerde gedachten's bij haar wekken, omdat ze net ook onder zijn arm vandaan was gegaan. Hij wilde niet dat ze dacht dat hij dit moment misbruikte voor andere dingen, omdat hij ook nog wel eens flirterig kon zijn. En hij net ook nog niet een al te serieuze reactie had gegeven. Een zwak glimlachje verscheen op haar lippen. Op het moment leek ze niet meer te kunnen geven. Kai snapte het wel, ze had zojuist iets persoonlijk's verteld. Hij grijnsde even flauwtjes naar haar door haar reactie. Het was dus niet zo gek dat hem iets aan haar was opgevallen, ze was echt niet verandert.
Plotseling ging ze nog verder van hem af. Kai keek even wat verrast naar haar. Had hij iets verkeerds gedaan? Maar toen kwamen haar woorden. Voor een moment bleef de verraste blik in zijn ogen hangen. Maar na even verliet een lichte zucht zijn mond. Dacht ze nu echt dat hij zich anders zou gaan gedragen? Nou ja hij snapte haar onzekere gedrag wel. Ze keek richting de grond, alsof die nu meer haar aandacht trok dan het gespreksonderwerp. Voor een moment keek Kai ook omlaag naar de grond, na de ruimte die even tussen hen was ontstaan. Kai stapte daarna dichter naar haar toe, zodat hij weer dichter bij haar stond. Hij plaatste zachtjes een hand onder haar kin. Hij hij hief haar kin wat op zodat ze hem wel in de ogen aan moest kijken. Kai keek haar kalm aan. Zijn gezicht was dichter bij die van haar. ''Nee'' Reageerde hij kalm op haar. ''Voor mij blijf je de Mary die ik altijd al ken'' Zei hij kalm tegen haar. Hij gebruikte expres haar echte naam. Om te laten merken dat hij het ook echt meende.

Kai was dichter bij haar komen staan, had haar echte naam genoemd. De naam die hij al lang niet meer met zijn mond had uitgesproken. Hij vond het gewoon een belangrijk punt nu. Kaie was haar bijnaam. En hij vond het een leuke bijnaam. Maar op momenten zoals dit, en wanneer hij wilde laten blijken dat hij het meende, vond hij het nodig om haar echte naam te gebruiken. Kai keek haar kalm in de ogen aan zodra ze hetzelfde bij hem deed. Al leek ze in het begin nog niet zo kalm als hij. Er ging een schok door haar slanke lijf. Het kwam natuurlijk niet vaak voor dat iemand haar bij haar echte naam noemde. Maar hij deed het, en hij wist dat het mocht. Er sierde na even dan ook een licht glimlachje op haar mond. Kai liet zijn hand langzaam aan zakken wanneer dat gebeurde. Zijn handen deed hij weer in zijn broekzakken. Hij grijnsde dan ook langzaam aan weer wat naar haar. Hij knikte eens lichtjes naar haar zodra ze zei dat dat mooi was. Dat vond hij ook, zeker toen hij de fonkeling in haar ogen ontdekte. Hij wilde haar geen pijn doen, laat staan haar in de steek laten. Hij was niet zo'n sentimentele jongen die 'ik hou van je daarom zou ik dat nooit doen' zou zeggen. Maar hij gaf wel echt om haar.
Plotseling begon ze over een wedstrijdje, het leek erop dat het nu weer voorbij was. Dat maakte hem natuurlijk niet uit. Hij vond het nog wel iets om over na te denken, maar ze hadden elkaar nu net weer gevonden. Dan konden ze ook wel weer wat gezellig gaan zijn met elkaar. Langzaam aan verscheen er dan ook een grijns op zijn mond. ''Een kort wedstrijdje? Natuurlijk kan ik je dan nog wel aan'' Zei hij met een flauwe grijns tegen haar. Hij sloeg zijn armen dan ook al gauw over elkaar heen om een stoerdere zekerdere houding aan te nemen. Zijn blik veranderde van kalm dan ookal gauw in uitdagend.